تنبیه بدنی کودک

بسیاری از والدین برای تربیت کودک خود از تنبیه بدنی استفاده می‌کنند که این مسئله با آسیب‌های متعدد جسمی و روانی همراه است. به طور کلی تنبیه چه به صورت بدنی یا رفتاری نمی‌تواند روش خوبی برای شکل دادن رفتار فرزندتان باشد. متخصصان بر این باورند که به کارگیری روش‌های تشویقی و پاداش دادن به کودک تا حد بسیار زیادی نسبت به روش‌های تنبیهی موثرتر هستند. ما در ادامه در مورد عواقب جسمانی و روانشناختی تنبیه بدنی توضیحات بیشتری را ارائه کرده‌ایم. در همین راستا بهره بردن از مشاوره کودک کمک می‌کند تا والدین بتوانند با توجه به شرایط سنی و ویژگی‌های رفتاری فرزندشان شیوه تربیتی مناسبی را اتخاذ نمایند. 

بیشتر بخوانید: تربیت کودک | نکاتی شنیدنی در خصوص تربیت کودکان

 

 

منبع : تنبیه بدنی کودک

 

عوارض تنبیه بدنی کودک

تنبیه بدنی همواره کودک را درمعرض آسیب‌های روانشناختی و جسمانی قرار می‌دهد. ما در ادامه به چند مورد از مهم‌ترین عوارض تنبیه بدنی بر کودک اشاره کرده‌ایم.

1- مشاهده والدین و تکرار الگوهای پرخاشگری آن‌ها

کودکان مشاهده گران زیرکی هستند. آن‌ها هنگامی که با تنبیه بدنی مواجه می‌شوند در می‌یابند که می‌توانند به افراد ضعیف‌تر و کوچک‌تر زور بگویند. همین مسئله باعث می‌شود که آن‌ها در بازی‌های خود یا در محیط هایی نطیر مدرسه رفتارهای خشونت آمیز بیشتری از خود نشان دهند و همچنین بیشتر با سایرین درگیر شوند.

2- تنبیه بدنی کودک | آسیب دیدن عزت نفس کودک

والدینی که فرزند خود را به صورت بدنی تنبیه می‌کنند همواره همه مشکلات و خرابکاری‌ها را از چشم فرزند خود می‌بینند و کمتر می‌توانند به تاثیر عوامل بیرونی فکر کنند. تحت این شرایط به مرور زمان خود کودک نیز باور می‌کند که همه اتفاقات ناگوار زیر نظر اوست و در نتیجه اعتماد به نفس او کاهش می‌یابد و اضطراب زیادی را نیز تجربه می‌کند. برای حل این مشکل لازم است که در جلسات خانواده درمانی شرکت کنید یا از روانشناس فردی برای مشاوره با کودک یا نوجوان وقت بگیرید.

3- بروز تاثیرات بلندمدت در زندگی کودک

وقتی کودک شما در دوران کودکی از افرادی که بزرگ‌تر و وقوی‌تر از او بوده‌اند کتک می‌خورد به طور ناخودآگاه این فکر در ذهن او شکل می‌گیرد که می‌توان به افراد ضعیف‌تر ظلم کرد. در نتیجه این چرخه، خشونت خانگی می‌تواند نسل به نسل منتقل شده و باعث شود که فرزندتان با بچه‌های خود و همسرش نیز رفتار نامناسبی داشته باشد.

4- بروز آسیب‌های جسمانی جدی

بدن کودکان نسبت به بزرگسالان مقاومت کمتری دارد. وارد شدن یک ضربه کوچک به سر آن‌ها می‌تواند عواقب جبران ناپذیری داشته باشد. در نتیجه اگر فرزندتان شیطنت زیادی دارد و نمی‌توانید او را مدیریت کنید به جای روی آورن به تنبیه بدنی از یک رواشناس خانواده کمک گرفته و روش‌های تربیت مناسب برای برخورد با این شرایط را فرا بگیرید.

5- تنبیه بدنی کودک | عدم یادگیری جایگزین‌ها  

یکی از مواردی که باعث می‌شود فرزندتان از تنبیه چیز زیادی یاد نگیرد این است که هنگام تنبیه شدن، فرد فقط با مواردی که نباید انجام دهد آشنا می‌شود. در حقیقت کودک یاد نمی‌گیرد که به جای این کار می‌تواند چه کار دیگری انجام دهد. در نتیجه بهتر است تمرکز خود را روی موضوعات متبت متمرکز کرده و زمانی که فرزندتان کار خود را به خوبی انجام می‌دهد آن را با ذوق و اشتیاق تشویق نمایید. در این صورت امکان تکرار رفتار مثبت از جانب فرزندتان تا حد زیادی وجود خواهد داشت. 

6- بروز مشکلات رفتاری در دوران کودکی

بررسی‌ها نشان می‌دهد کودکانی که تحت تاثیر تنبیهات بدنی قرار می‌گیرند بیش از دیگران احتمال دارد که درگیر مشکلات رفتاری شوند. از جمله این مشکلات می‌توان به پرخاشگری و لجبازی اشاره کرد. اگر احساس می‌کنید با گذر زمان و همه توجهاتی که به فرزندتان دارید بازهم او پرخاشگری و بدرفتاری‌های دیگری نظیر نافرمانی مفرط را از خود نشان می‌دهد، لازم است که حتما با یک روانشناس کودک در این باره صحبت کنید.

7- تنبیه بدنی کودک | بروز مشکلات روانشناختی در دوران کودکی

کودکانی که مکررا با تنبیه‌های جسمانی مواجه می‌شوند بیش از دیگران در معرض ابتلا به اختلالاتی نظیر افسردگی دوران کودکی و انواع اضطراب قرار دارند. در این شرایط بهتر است پیش از همه مدیریت کنترل خشم را در خود یاد بگیرید و سپس کودک را برای دریافت خدمات روانشناختی نزد یک روانشناس ببرید.  برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.

جایگزین‌های مناسب بجای تنبیه بدنی کودک

همان طور که گفته شد امروزه روانشناسان هرگز ار روش تنبیه بدنی حمایت نمی‌کنند. در واقع حتی اگر تنبیه به شیوه‌ای سالم صورت بگیرید باید به عنوان آخرین ابزار استفاده شود. ما در ادامه به چند مورد از مهم ترین روش‌های جایگزین تنبیه بدنی اشاره کرده‌ایم.

1- تقویت مثبت

اولین راه برای اینکه رفتار خاصی را در فرزندتان تقویت کنید ایجاد تقویت مثبت است که به زبان عامیانه به معنای همان پاداش دادن محسوب می‌شود. به این منظور لازم است به جای تمرکز بر رفتارهای منفی کودکتان ویژگی‌های مثبت او را پیدا کنید و به خاطر این رفتارها به او پاداش دهید. اینگونه به طور غیرمستقیم به فرزندتان می‌آموزید که چه رفتاری درست است و برای جلب محبت اطرافیانش باید چه کارهایی انجام دهد.

2- ارائه تقویت منفی بجای تنبیه بدنی کودک

اگر احساس می‌کنید که پاداش دادن و تقویت مثبت نمی‌تواند تاثیری روی رفتارتان داشته باشد می‌توانید از روش تقویت منفی استفاده کنید. در این شرایط باید یک چیز خوشایند برای کودک را از دسترس او خارج کنید. برای مثال اگر فرزندتان به خاطر بازی کردن غذا نمی‌خورد باید به او بگویید در صورتی که به غذا خوردن ادامه ندهد فرصت بازی کردن را از او می‌گیرید. در حقیقت اینجا از هیچ محرک آزار دهنده‌ای استفاده نمی‌شود بلکه تنها یک محرک خوشایند و دوست داشتنی به دلیل بدرفتاری کودک از او گرفته می‌شود.

3- ارائه تنبیه مثبت

تنبیه مثبت به معنای ارائه دادن یک محرک منفی برای دریافت رفتار مثبت از جانب کودک است. تنبیه بدنی یکی از روش‌های ارائه تنبیه مثبت است که بازدهی بسیار کمی دارد. با این حال برخی افراد از روش‌های ملایم تری به جای تنبیه بدنی استفاده می‌کنند که آن‌ها نیز می‌تواند آسیب‌های روان شناختی مختلفی را در پی داشته باشند. برای مثال ممکن است یک معلم کودک را مجبور به درس خواندن کند و در غیر این صورت او را برای تمام مدت جلوی کلاس نگه دارد. چنین رفتارهایی با آسیب رساندن به عزت نفس کودک می‌تواند عواقب بلند مدتی را برای فرد به همراه داشته باشد.  

4- ارائه تنبیه منفی

تقویت منفی روشی کمتر آزاردهنده است که می‌تواند بر رفتار فرزندتان نیز تاثیر بیشتری بگذارد. برای مثال بسیاری از بچه‌ها در محیط مهدکودک یا خانه به خاطر کارهای خوبی که انجام می‌دهند ستاره یا کارت‌های آفرین دریافت می‌کنند. شما می‌توانید برای اینکه تنبیه آزاردهنده‌ای انجام ندهید به کودک بگویید که در صورت ادامه دادن بدرفتاری از ستاره‌های او کم خواهید کرد. برای آشنایی با سایر روش های مناسب تنبیه کودکان کلیک کنید.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

 

 

سوالات متداول

آیا کودکانی که در خانه کتک می‌خورند بیشتر دیگران را می‌زنند؟

مشاهده پرخاشگری از سمت والدین یکی از مسائلی است که می‌تواند منجر به افزایش خشونت کودک شود. با این حال عوامل دیگری نظیر مشاهده پرخاشگری دوستان و دیدن کارتون‌هایی با محتوای خشونت آمیز ازجمله مواردی هستند که می‌توانند باعث خشونت کودک شوند.

 

 

منبع : تنبیه بدنی کودک

پوشش والدین در حضور فرزندان

پوشش والدین در حضور فرزندان چگونه باید باشد؟ خانواده به عنوان اولین نهادی که فرزندان در آن رشد پیدا می‌کنند و مهارت‌های زندگی را می‌آموزند، نقش بسیار مهمی در شکل گیری شخصیت آن‌ها دارد. آنچه که فرزند می‌بیند و می‌شنود، اثرات مستقیمی بر روی ذهنیت او دارد و در آینده به صورت باورهای بنیادین خود را نشان می‌دهند. میزان پوشش والدین از جمله مسائل بسیار مهمی است که در شکل گیری اخلاق جنسی و عرفی فرزندان اهمیت بسزایی دارد. کودکان با توجه به پوشش والدین، به مفهوم حریم خصوصی، دوری و نزدیکی آدم‌ها پی می‌برند. با آگاهی از پوشش صحیح والدین در حضور فرزندان و کمک گرفتن از یک فرد متخصص، می‌توانید فرزند خود را در زمینه جنسی به درستی تربیت نمایید. برای اطلاع در زمینه مشاوره کودک کلیک ککنید. 

 منبع : پوشش والدین در حضور فرزندان

تقلید کودکان از پوشش والدین

کودکان به طور بالقوه می‌بینند، به حافظه می‌سپارند و نمایش می‌دهند. این ویژگی‌ها در همه کودکان حتی فرزندان 2 تا 3ساله نیز کاملا مشهود است. آن‌ها با توجه به اینکه چه نوع پوششی را از پدر و مادر خود دیده‌اند، آن را بخاطر می‌سپارند و به سمت آن سوق می‌یابند. افراط و تفریط در پوشش والدین اثرات مخربی را بر جای خواهد گذاشت. پسران بیشتر به تقلید از پدر و دختران بیشتر به تقلید از مادر گرایش دارند، به همین دلیل والدین باید در حفظ خط قرمزهای شخصی کوشا باشند و از برهنگی کامل در مقابل فرزندان خود جدا اجتناب کنند. در ادامه افراط و تفریط ر پوشش والدین را توضیح می دهیم:

1. پوشش والدین در حضور فرزندان | افراط در پوشش والدین

اگر والدین سبک‌های تربیتی سخت گیرانه و افراطی را در پیش بگیرند، موجب ایجاد سوال‌های زیادی در ذهن فرزندان خود می‌شوند. این قضیه به ویژه در رابطه با نوع پوشش اهمیت بیشتری می‌یابد. اگر سبک پوشش والدین به صورت افراطی باشد، کنجکاوی‌های فرزندان بیشتر خواهد شد و سوالات پی در پی در ذهن آن‌ها نقش خواهد بست. برخی کودکان از پرسیدن سوالات خود خجالت می‌کشند، در حالی که برخی دیگر به راحتی سوال می‌پرسند و از والدین انتظار پاسخ دارند. حال ارائه پاسخ مستقیم درباره تفاوت‌های جنسیتی و ویژگی‌های خاص زن یا مرد بودن، چالشی را برای والدین ایجاد می‌کند که نه می‌توانند توضیح کاملا شفافی بدهند و نه می‌توانند از پاسخ دادن طفره بروند.

2. افراط در آزادی پوشش والدین

به همان میزان که افراط در پوشش والدین می‌تواند به یک چالش مهم تبدیل شود، تفریط در پوشش نیز می‌تواند عواقب ناگواری به همراه داشته باشد. در خانواده‌هایی که آزادی پوشش به شکل مفرط دیده می‌شود و حد و مرزها رعایت نگردند، حریم شخصی معنا پیدا نمی‌کند و برای فرزندان این ذهنیت به وجود می‌آید که آن‌ها در مقابل هم جنس و غیر هم جنس خود آزادی کامل دارند و نیازی به این نیست که خود را بپوشانند. قطعا پیامدهای مخرب این سبک فرزند پروری در آینده کودک نتایج تلخی بر برجای خواهد گذاشت و پیامدهای غیر اخلاقی آن متوجه فرزند، خانواده و اجتماع خواهد شد.

 

از چه زمانی والدین باید به پوشش خود در حضور فرزندان توجه داشته باشند؟

کودکان بسته به ضریب هوشی‌شان در سنین یکسان، آگاهی‌های متفاوتی دارند و در سطح‌های متفاوتی قرار می‌گیرند، به همین دلیل نمی‌توان گفت دقیقا از چه زمانی متوجه مسائل جنسی و تفاوت‌های جنسیتی می‌شوند. به طور معمول والد هم جنس بهتر است از سن 3 تا 4 سالگی و والد غیر هم جنس از سن 5 تا 6 سالگی به نوع پوشش خود در حضور فرزندان دقت داشته باشند. اینکه فرزندان در رابطه با پوشش باز یا بسته والدین سوال کنند یا در مورد تفاوت‌های فیزیکی بدن پدر و مادر کنجکاوی داشته باشند، زنگ هشداری است که پدر و مادر را متوجه این نکته می‌سازد که در حضور فرزندان خود، رعایت پوشش داشته باشند.

 

نکات مهم پوشش والدین در تربیت اخلاق جنسی فرزندان

1. پدر و مادر با رعایت پوشش خود و تعویض لباس در اتاق مجزا به فرزندان خود می‌آموزند که باید حریم شخصی داشته باشند و به دیگران اجازه ندهند برجستگی‌های بدن آن‌ها و قسمت‌های کاملا شخصی بدنشان را ببینند.

2. افراط و تفریط در پوشش والدین موجب کنجکاوی‌های ذهنی کودک شده و او را به سمت آگاهی یافتن از مسائل جنسیتی سوق می‌دهد. به ویژه وقتی کودک توانایی تمیز دادن جنس خود را از غیر هم جنس داشته باشد.

3. به همان نسبت که محرک‌های محیطی همچون فیلم‌های ماهواره و فضای مجازی می‌تواند در بلوغ جنسی فرزندان تاثیر داشته باشد و بلوغ آن‌ها را جلو بیاندازد، پوشش باز و عریان پدر و مادر هم به همین میزان مخرب خواهد بود و سبب بلوغ جنسی زود رس فرزندان خواهد شد.

بیشتر بخوانید : تربیت جنسی کودک | اهمیت و اصول تربیت جنسی کودکان

 

پوشش والدین در حضور فرزندان | والدین چگونه باید رفتار کنند؟

پوشیدن لباس‌های تنگ، سبب کنجکاوی جنسی فرزندان می‌شود و ممکن است سوالاتی بپرسند که اقتضای سن آن‌ها را ندارد. حفظ پوشش ظاهر و رعایت حریم شخصی از اولین آموزه‌هایی است که توسط والدین باید مورد توجه قرار بگیرد. وقتی فرزندان، رفتار و رعایت پوشش والدین خود را به صورت عملی مشاهده نمایند، دچار سردرگمی نخواهند شد و در می‌یابند که در مقابل دیگران، حد و مرزها را رعایت کنند و به کسی اجازه ورود به حریم شخصی خود را ندهند.

خواندن کتاب‌های قصه که جنبه آموزشی دارد به خصوص از ابتدای وقتی که کودک در مورد تفاوت‌های فیزیکی بدن بزرگترها سوال می‌کند، حائز اهمیت است. در این صورت کنجکاوی کودک برطرف می‌شود و یاد می‌گیرد که چطور به واسطه پوشش مناسب، اندام‌های شخصی خود را بپوشاند.

برای دریافت مشاوره در زمینه نوزاد و کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

 

سوالات متداول

پوشش کاملا افراط گونه والدین چه تاثیری بر سبک فرزند پروری آن‌ها دارد؟

منع زیاد باعث کنجکاوی بیشتر فرزندان می‌شود. اگر چه ممکن است بدن خود را بپوشانند اما سوالات جنسی آن‌ها همچنان در ذهنشان نقش می‌بندد و در صورتی که فضای خانه را برای پرسیدن سوالات خود مناسب نبینند، از دیگرانی کمک می‌گیرند که ممکن است سبب گمراهی آنان شود.

آیا پوشش باز و عریان والدین سبب کاهش سوالات جنسی کودکان خواهد شد؟

خیر. بچه‌ها از سن 3 تا 4 سالگی معمولا با بدن خود و تفاوت‌های فیزیکی با خواهر، برادر یا دوستان خود آشنا می‌شوند. پوشش باز یا بسته مانع از سوالات جنسی کودک نمی‌شود؛ آن‌ها به اقتضای سن خود سوال می‌پرسند و نیاز به پاسخگویی دارند.

 

 

 منبع : پوشش والدین در حضور فرزندان

 

عطر زدن به کودک

آیا عطر زدن به کودک ضرر دارد؟ همه والدین دوست دارند بچه‌های تمیز و خوشبو داشته باشند. برخی از مادران به خصوص آن‌هایی که روی تمیزی وسواس خاصی دارند، از عطر و مواد آرایشی بهداشتی برای کودکان خود استفاده می‌‌کنند. کودکان هم که آینه رفتار بزرگ‌‌تر‌ها هستند، دوست دارند عمل عطر زدن را مدام تقلید کنند. اما باید بدانید که عطر برای کودکان با بزرگسال تفاوت دارد. عطر و ادکلن به سیستم تنفسی و پوستی بچه‌ها آسیب می‌‌زند و همچنین ممکن است واکنش‌های آلرژیک را در کودکان به وجود بیاورد. با آگاهی از مضرات عطر زدن به کودکان و راه‌های کاهش این خطرات می‌توانید از آسیب دیدن فرزند خود پیشگیری نمایید. مشاوره کودک می‌تواند در این زمینه شما را یاری کند. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید. 

 

منبع : عطر زدن به کودک

 

آیا عطر زدن به کودک خطرناک است؟

صراحتا پاسخ به این سوال مثبت است. عطر زدن از جهات زیادی می‌تواند برای کودکان خطرساز باشد. عطرهای موجود در بازار از مواد شیمیایی تهیه می‌شوند. مواد شیمایی اثر بسیار بدی روی سیستم ایمنی بدن کودکان می‌گذارند و حتی در مواردی باعث آسیب‌های بسیار جدی می‌شوند. به همین دلیل متخصصان توصیه می‌‌کنند از عطر و ادکلن برای کودکان خود استفاده نکنید. در برخی از فروشگاه‌های کودکان عطرهایی با عنوان عطر مخصوص کودکان فروخته می‌شود اما توجه داشته باشید که این محصولات لزوم امن نیستند و ممکن است خطراتی را به دنبال داشته باشند.

 

عوارض عطر و ادکلن برای بچه‌ها

واکنش‌های آلرژیک: اگر کودک شما به بوی عطر آلرژی داشته باشد، بعد از زدن عطر دچار واکنش‌های آلرژیک مثل عطسه، سرفه، آبریزش چشم و آبریزش بینی می‌‌شود.

حساسیت پوستی: معمولا عطر‌ها روی پوست لطیف و نازک کودکان ایجاد حساسیت می‌‌کنند. حتی ممکن است در شرایط عادی این حساسیت مشخص نشود اما بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض نور، خارش، تاول و قرمزی برای پوست کودک پیش می‌‌آید.

حساسیت تنفسی: حساسیت تنفسی به عطر و ادکلن در کودکانی که بسیار کوچک‌اند و کمتر از 2 سال سن دارند دیده می‌‌شود. این حساسیت گاهی می‌‌تواند نشانه یک مشکل جدی مانند بیماری تنفسی باشد.

 

دلایل تمایل والدین برای عطر زدن به کودک

آیا تا به حال از خود پرسیده‌اید که چرا دوست دارید به فرزند کوچکتان عطر بزنید؟ شاید دلیل این موضوع به وسواس شدید شما باز می‌‌گردد؛ شما باید تلاش کنید که این وسواس را کنار بگذارید چرا که پژوهش‌ها نشان داده وسواس مادر آسیب‌های جدی در دوران رشد به کودک وارد می‌‌کند.

همچنین ممکن است بوی مداوم و بد بدن کودک، شما را به این کار وادار کند. بچه‌ها غدد عروقی ندارند و به همین دلیل عرق نمی‌‌کنند. اگر متوجه شدید که کودک شما به صورت غیر طبیعی عرق می‌‌کند احتمالا مشکلی وجود دارد. برخی بیماری‌های جسمی‌‌مانند مشکلات تیروئید می‌‌توانند سبب تعریق بیش از حد در کودکان شوند. در صورت مشاهده تعریق کودک به پزشک مراجعه نمایید. 

 

کم خطر‌‌ترین راه استفاده از عطر برای کودکان

اگر فرزند شما کمتر از 2 سال سن دارد نباید از هیچ گونه عطری برای او استفاده کنید. نوزادان و کودکان زیر 2 سال به بوی عطر و ادکلن واکنش جدی نشان می‌‌دهند چرا که در سن کم حساسیت به رایحه‌های خارجی بسیار بالاست. اما اگر کودک شما بالای 5 سال سن دارد با رعایت برخی نکات می‌‌توانید عطر زدن را کم خطر‌‌ترانجام دهید.

1. عطر را روی لباس بزنید

عطر را هزگز مستقیم به پوست کودک نزنید چرا که سبب حساسیت‌های پوستی می‌‌شود. حتی مستقیما به لباسی که تن کودک است عطر نزنید چون رایحه اولیه عطر، کودک را اذیت می‌‌کند. روش درست این است که در اتاق خودتان و نه دراتاق کودک، کمی‌‌به لباس فرزندتان عطر بزنید و پس از گذشت نیم ساعت تا یک ساعت لباس را تن کودک کنید.

2. عطر زدن به کودک | استفاده از عطر مخصوص

از عطرهای مخصوص کودکان استفاده کنید. این عطر‌ها حاوی مقدار کمتری مواد شیمیایی هستند و آسیب کمتری به تنفس وارد می‌‌کنند. البته در خرید این نوع عطر‌ها باید دقت داشته باشید زیرا همانطور که گفته شد فقط خواندن نوشته روی محصول کافی نیست. عطرهای مخصوص کودکان باید دارای استاندارد و برچسب معتبر باشند.

3. تعداد دفعات کم

سعی کنید فقط یک بار در هفته به کودک خود عطر بزنید. زمانی هم که به لباس کودک عطر می‌زنید، مقدار زیادی از عطر را مصرف نکنید چرا که خطرات آن بیشتر می‌‌شود. مقدار کم عطر و در دفعات کم احتمال بروز مشکل و آسیب به کودک را کاهش می‌دهد.

 

علاقه کودکان به بازی با عطر و ادکلن

حتما شما هم می‌‌دانید که کودکان از تقلید رفتار‌های بزرگ‌‌تر‌ها لذت می‌‌برند. عطر زدن هم یکی از همین رفتارهاست. کودک شما ممکن است به تقلید از خودتان اقدام به عطر زدن کند. کودکان حد و مرز استفاده از عطر را بلد نیستند و به همین خاطر وقتی شیشه عطر به دستشان می‌‌آید آن را روی خودشان خالی می‌‌کنند. استفاده افراطی از عطر و ادکلن آن هم عطر و ادکلن‌هایی که مخصوص به کودکان نیست آسیب‌های زیادی در پی خواهد داشت.

بسیاری از کودکان به خصوص دختر‌ها به بازی کردن با عطر و ادکلن هم علاقه دارند. به راحتی هم نمی‌‌توان این وسایل را از چشم آن‌ها پنهان کرد و یا از دستشان گرفت. برای حل این مسئله یک شیشه عطر خالی را بردارید و آب درونش بریزید. برای خوشبوتر شدن آن می‌‌توانید از کمی ‌‌گل سرخ هم استفاده کنید. این شیشه را به دست کودک بدهید تا هرقدر می‌‌خواهد با آن بازی کند. مطمئن باشید فرزندتان کم کم از این بازی خسته می‌شود و آن را کنار می‌‌گذارد. برای کسب اطلاعات در زمینه آموزش تربیت کودک کلیک کنید. 

برای دریافت مشاوره در زمینه نوزاد و کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

 

سوالات متداول

آیا می‌‌توان در حضور نوزاد کمی‌‌عطر استفاده کنیم؟

بهتر است این کار را انجام ندهید چرا که تا یک ماهگی، بدن نوزاد به استشمام بوی عطر واکنش‌های شدیدی نشان می‌‌دهد. واکنش‌های آلرژیکی مانند سرفه، عطسه و آبریزش بینی. 

چرا توصیه می‌‌شود مادران شیرده از عطر استفاده نکنند؟

نوزادان از دوران جنینی به بوی بدن مادرانشان عادت دارند. وقتی شما از عطر و ادکلن هنگام شیردهی استفاده می‌‌کنید فرزند شما بوی تن‌تان را حس نمی‌‌کند و دچار نگرانی می‌‌شود. برای برقراری رابطه بهتر با نوزاد خود می‌توانید از مشاوره کودک کمک بگیرید.

 

 

منبع : عطر زدن به کودک

 

 

بزهکاری نوجوانان چه عللی دارد ؟

بزهکاری نوجوانان یکی از مسائل بسیار مهمی است که والدین در دوران بلوغ باید نسبت به آن آگاه باشند و برای پیشگیری از آن اقدامات لازم را انجام دهند. چرا که درگیر شدن با قانون برای نوجوان تبعات بلند مدتی به همراه خواهد داشت و ممکن است زندگی شغلی و تحصیلی او در آینده تحت تاثیر این مسئله آسیب ببیند. بروز بزهکاری در سال‌های نوجوانی علل مختلفی دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به تکانشگری، داشتن الگوهای غلط، جایگاه اقتصادی و اجتماعی پایین اشاره کرد. در صورت رسیدگی مناسب و به موقع به نوجوانان خلافکار می‌توان از بدتر شدن شرایط جلوگیری کرد. در صورت بروز چنین مساله‌ای حتما مشاوره نوجوان دریافت کنید.

منبع : بزهکاری نوجوانان چه عللی دارد

بزهکاری نوجوانان | آشنایی با انواع جرائمی که در دوران نوجوانی اتفاق می افتند

واژه بزهکاری که از کلمه بزه گرفته شده است، در لغت به معنای خطا، جرم یا گناه است. این اصطلاح به طور عامیانه زمانی به کار می‌رود که افراد زیر سن قانونی (18 سالگی) مرتکب جرم و اعمال خلاف قانون می‌شوند. از جمله رایج‌ترین جرائمی که در سنین نوجوانی بروز می‌یابند می‌توان به خشونت فیزیکی، درگیری با دیگران، زورگیری، قلدری و آسیب زدن به اموال دیگران اشاره کرد.

آسیب‌های مالی که از جانب نوجوانان وارد می‌شود، معمولا در قالب رفتارهایی نظیر دزدی، آتش افروزی و خرابکاری اتفاق می‌افتند. همچنین طبق قانون هر کشوری اعمال خاصی وجود دارند که تنها برای بزرگسالان مجاز محسوب می‌شوند، اما انجام آن‌ها از جانب کودکان و نوجوانان در قالب بزهکاری در نظر گرفته می‌شوند. برای مثال رانندگی برای افراد زیر 18 سال در کشور ما ممنوع است. همچنین در کشورهای دیگر نوشیدن مشروبات الکلی در نوجوانی به عنوان بزهکاری تعریف می‌شود و مجازات دارد.

علل بزهکاری نوجوانان

علل و عوامل مختلفی در بروز بزهکاری در نوجوانان نقش دارند که به طور کل می‌توان آن‌ها را در سه دسته عوامل زیستی، محیطی و تربیتی جای داد. در ادامه به تشریح بیشتر مهم‌ترین عوامل موثر در بروز بزهکاری نوجوانان پرداخته‌ایم.

1- بالاتر بودن روحیه تکانشگری در نوجوانان

یکی از ویژگی‌های بارز نوجوانان ناتوانی در دور اندیشی و عمل کردن در لحظه است که در اصطلاح تخصصی به آن تکانشگری گفته می‌شود. تکانشگری تا حد زیادی منشا زیستی دارد. برای مثال عدم تکامل قسمت پیشانی مغز در دوران نوجوانی یکی از عواملی است که باعث می‌شود نوجوانان رفتارهای تکانشگرانه‌ای از خود نشان دهند. چراکه این قسمت مسئول بازداری هیجانی و رفتاری است.

 

بیشتر بخوانید : پرخاشگری نوجوانان

 

2- آموزش ندیدن در زمینه انضباط و رعایت قانون

برخی از پدر و مادرها که به عنوان والدین سهل‌گیر شناخته می‌شوند برای آسودگی فرزندشان سعی می‌کنند تا جای ممکن او را آزاد بگذارند. آن‌ها در خانه قوانین مشخصی ندارند و بچه‌هایشان را از کودکی ملزم به رعایت اصول خاصی نمی‌کنند. این مسئله باعث می‌شود که فرزندان آن‌ها در سنین نوجوانی بیش از دیگران در معرض بزهکاری قرار داشته باشد. چرا که قانون مداری نیازمند تمرین و آموزش است، در حالی که این نوجوانان انتظار دارند هرآنچه می خواهند را به راحتی به دست بیاورند و در این راه حاضر نیستند به هیچ قانون خاصی توجه کنند.

3- وجود رفتارهای نا بهنجار در الگوهای مهم زندگی

بچه‌ها در سنین نوجوانی به دنبال کسب یک هویت منحصر به فرد هستند. آن‌ها در این مسیر تلاش می‌کنند الگوهایی را برای خود انتخاب کرده و تا حد زیادی رفتارهای او را تقلید کنند. اگر الگوهای نوجوان کسانی باشند که انجام اعمال خلاف قانون را ارزش بدانند و به هر دلیلی به ارتکاب جرم بپزدازند، احتمال اینکه بزهکاری در نوجوان نیز اتفاق بیفتد افزایش می‌یابد.

4- دچار بودن به اختلالات رفتاری نظیر اختلال سلوک

بزهکاری در نوجوان اگر به یک الگوی رفتاری در بیاید می‌تواند نشانه‌ای از یک اختلال روانشناختی نظیر اختلال سلوک باشد. قانون شکنی، علاقه مندی به خرابکاری، خشونت و دروغ گویی از جمله علائم اصلی این اختلال هستند. در صورتی که این مشکل به موقع تحت درمان و کنترل در نیاید، ممکن است در آینده به اختلال شخصیت ضداجتماعی بیانجامد و مشکلات گسترده‌تری را برای فرد رقم بزند.

5- قرار داشتن در جایگاه اقتصادی و اجتماعی پایین

بررسی‌ها نشان می‌دهند که فقر و قرار داشتن در جایگاه اقتصادی و اجتماعی پایین یکی از عوامل بسیار موثر در بروز بزهکاری نوجوانان است. فشارهای مالی، رواج جرائم در خانواده یا محله و یادگیری مشاهده‌ای از جمله عوامل اصلی هستند که در این شرایط منجر به رفتارهای خلاف قانون در نوجوانان می شوند.

پیشگیری از بزهکاری نوجوانان

اگر نگران بزهکاری و انجام هرگونه رفتار خلاف قانون در فرزندتان هستید در نظر گرفتن توصیه‌های زیر به شما کمک می‌کنند که از این امر پیشگیری نمایید.

1- از سنین کودکی فرزندتان را با قوانین و مقررات آشنا کنید

بسیار اهمیت دارد که فرزندان شما از همان ابتدا یاد بگیرند که در هر دوره از زندگی باید یکسری چارچوب‌ها را رعایت کنند. البته سخت گیری بیش از حد در زمینه قانون مداری نیز به شیوه دیگری آسیب زاست. نکته مهم این است که متناسب با سن فرزندتان یکسری قوانین ساده را در خانه وضع کنید و با روش‌های مثبت نظیر پاداش دادن او را تشویق کنید تا به این قوانین احترام بگذارد. این روش فرزندتان را آماده می‌کند تا در نوجوانی قوانین اجتماعی را بهتر درک کرده و به آن‌ها احترام بگذارید.

2- بزهکاری نوجوانان | محیط سالمی را برای فرزندتان فراهم کنید

همانطور که گفته شد الگوهای اجتماعی نظیر دوستان می‌توانند تاثیر بسزایی در بزهکاری نوجوانان داشته باشند. از همین رو بسیار مهم است که در انتخاب مدرسه و سایر محیط‌هایی که فرزندتان را به آنجا می‌فرستید دقت کنید و پیش از انتخاب آن‌ها وضعیت بچه‌ها و جو حاکم بر محیط را بررسی نمایید.

3- به فرزندتان در مورد ویژگی های خاص دوران نوجوانی آموزش دهید

بسیار اهمیت دارد که فرزندتان قبل از رسیدن به دوران نوجوانی از ویژگی‌های خاص این دوره نظیر تکانشگری، نیاز به هویت یابی و عدم دوراندیشی آگاهی کافی داشته باشد. این امر به او کمک می‌کند تا بداند بسیاری از نیازهای او گذرا هستند و با افزایش سن از بین می‌روند، در نتیجه می‌تواند کنترل بیشتری روی رفتارهای خود داشته باشد. برای آشنایی بیشتر با دوران نوجوانی کلیک کنید.

4- بزهکاری نوجوانان | کیفیت رابطه والد فرزندی را ارتقا ببخشید

یکی از تاثیرگذارترین روش‌ها برای کنترل رفتارهای نوجوانان این است که تعاملات مثبتی میان آن‌ها و والدین‌شان برقرار باشد. در بسیاری از موارد بزهکاری نوعی سرکشی و طغیان علیه خانواده است که نوجوان از طریق آن سعی می‌کند اعلام استقلال کند. در نتیجه اگر شما به عنوان پدر و مادر رابطه مناسبی با فرزند خود داشته باشید و او را به عنوان یک بزرگسال بپذیرید تا حد زیادی از ریسک بزهکاری کم می‌کنید. از همین رو اگر دائما با فرزند نوجوان‌تان دچار تنش و تعارض می‌شوید و نمی‌توانید رابطه موثری را تجربه کنید، بهتر است از یک روانشناس خانواده کمک بگیرید.

5- برای بررسی وضعیت روانشناختی نوجوان به یک روانشناس مراجعه کنید

همانطور که گفته شد بزهکاری نوجوان می‌تواند علامتی از یک اختلال رفتاری باشد. اگر فرزندتان از سنین کم دائما با شما مخالفت می‌کند و به شکست قانون، دروغگویی و سایر اعمال نا بهنجار علاقه دارد، باید برای بررسی بیشتر وضعیت او به یک روانشناس متخصص در حوزه کودک و نوجوان مراجعه نمایید تا در صورت لزوم به موقع درمان‌های لازم را دریافت کنید.

برای دریافت مشاوره در زمینه نوجوانان می توانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در مرکز مشاوره روانشناسی ذهن نو از طریق شماره 02166419012 تماس بگیرید.

 

 

سوالات متداول

همه نوجوانانی که به بزهکاری روی می آورند دچار اختلال سلوک هستند؟

خیر، بزهکاری می‌تواند ناشی از علل و عوامل مختلفی باشد که بسیاری از آن‌ها علائم طبیعی دوران بلوغ و نوجوانی هستند. اما اگر بزهکاری به یک الگوی رفتاری پایدار تبدیل شود، احتمال دارد که علامتی از اختلال رفتاری نظیر اختلال سلوک باشد. برای بررسی این موضوع لازم است که به یک روانشناس مراجعه نمایید.

 

سوالی دارید؟ با ما تماس بگیرید

تماس با برترین مشاوران از طریق تلفن ثابت در سراسر کشور از 8 صبح الی 12 شب حتی ایام تعطیل

سراسر کشور :9099070354 استان تهران :9092301539

 

 

 

جهت مشاوره تلفنی با موبایل و رزرو وقت حضوری

 شماره تماس با موبایل : [phone]

 

منبع : بزهکاری نوجوانان چه عللی دارد

سندرم آسپرگر در کودکان

سندرم آسپرگر یکی از انواع اختلالات عصبی-رشدی است که مشکلاتی را درزمینه برقراری روابط اجتماعی برای کودک ایجاد می‌کند. اگرچه سندرم آسپرگر یکی از اختلالات طیف اوتیسم محسوب می‌شود، با این حال توانایی‌های کودکان مبتلا به این اختلال معمولاً بیش‌تر از مبتلایان به اوتیسم است. این کودکان نیز در برقراری روابط اجتماعی با دیگران مشکلاتی دارند که باعث تنهایی و بروز مشکلات روحی برای آن‌ها خواهد شد. با توجه به اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر معمولاً در شناخت قواعد اجتماعی و نحوه برقراری ارتباط با دیگران ضعیف هستند معمولاً توصیه می‌شود در کنار درمان‌های دارویی، مداخلات روان‌شناختی نظیر آموزش رفتار صحیح اجتماعی یا گفتاردرمانی نیز برای این افراد صورت بگیرد. این کار تا حد زیادی باعث خواهد شد که این بیماران توانایی عملکرد سازگارانه تری در محیط اطراف خود به دست آورند.

منبع : سندرم آسپرگر در کودکان

سندرم آسپرگر و نشانه‌های آن

سندرم آسپرگر در گروه طیف اختلالات اوتیسم قرار دارد. دلیل این طبقه‌بندی این است که مبتلایان به آسپرگر نشانه‌هایی مشابه با مبتلایان به اختلال اوتیسم دارند. برای مثال آن‌ها در فهم قواعد اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران ضعیف عمل می‌کنند؛ بااین‌حال می‌توان گفت که سندروم آسپرگر به لحاظ شدت نشانه‌ها ضعیف‌تر از اوتیسم است و کودکان مبتلا به این اختلال عملکردی بهتر از کودکان اوتیستیک دارند. ازجمله نشانه‌های کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر می‌توان به علاقه این کودکان در تکرار یک رفتار یا وضعیت خاص اشاره کرد و به همین نسبت نیز تغییر شرایط باعث استرس و ناراحتی این کودکان می‌شود.

به همین خاطر اگر فردی در اطراف شما دچار این اختلال شده، بهتر است تا جای ممکن شرایط محیط زندگی او را باثبات نگه دارید. بی‌میلی به برقراری ارتباط و به‌ویژه ارتباط چشمی، ناتوانی از فهمیدن کنایه‌ها و صحبت‌هایی که اصطلاحاً در لفافه بیان می‌شود، ناتوانی در فهم احساسات دیگران به‌ویژه از روی چهره و همین‌طور تمایل بیش‌ازحد آن‌ها به صحبت کردن از خود و علایق و برنامه‌هایشان از دیگر نشانه‌های این اختلال هستند. می‌توان گفت مبتلایان به این سندروم معمولاً به شما اجازه نمی‌دهند راجع به خواسته‌ها و احساساتتان صحبت کنید و تنها از شما می‌خواهند به صحبت‌های آن‌ها گوش دهید. برای کسب اطلاعات در زمینه اختلالات طیف اوتیسم کلیک کنید.

سندرم آسپرگر در بزرگسالی

متأسفانه سندروم آسپرگر اختلال قابل درمانی نیست و نشانه‌های آن تا پایان عمر همراه فرد خواهد بود. ناتوانی در برقراری روابط اجتماعی باعث می‌شود این بیماران در بزرگ‌سالی تبدیل به افرادی افسرده و منزوی شوند که ارتباطات اجتماعی بسیار محدودی دارند و این موضوع در کنار تجربه‌های منفی شکست در روابط اجتماعی که در طول سال‌ها برای آن‌ها پیش می‌آید و همین‌طور ناتوانی احتمالی در موفقیت شغلی می‌تواند اثرات منفی بسیار جدی بر سلامت روان فرد بگذارد.

علاوه بر مشکل در برقراری روابط اجتماعی، مهارت‌های حرکتی و به‌ویژه مهارت‌هایی که نیاز به هماهنگی بیشتری دارند مانند دوچرخه‌سواری نیز به‌تدریج در این افراد افت خواهد کرد. بااین‌حال متخصصین روانشناسی کودک معتقدند درصورتی‌که فرد از زمان کودکی تحت درمان و آموزش‌های روان‌شناختی مناسب قرار بگیرد در بزرگ‌سالی مشکلات کمتری را تجربه خواهد کرد.

دلایل ایجاد سندرم آسپرگر

علی‌رغم تحقیقات بسیاری که تا امروز صورت گرفته دلایل بروز سندروم آسپرگر هنوز به‌درستی مشخص نیست. بااین‌حال متخصصین معتقدند بروز این اختلال به‌طورقطع به عوامل ژنتیکی و همین‌طور آسیب‌های فیزیولوژیک در بخش‌هایی از مغز ارتباط دارد به همین خاطر آسپرگر یکی از اختلالات عصبی رشدی است. علاوه بر این، مشکلات زمان تولد نظیر اختلال در رسیدن اکسیژن به مغز نیز می‌تواند در بروز سندرم آسپرگر مؤثر باشد. برای اطلاعات بیشتر در زمینه اختلالات عصبی رشدی کلیک کنید.

درمان سندرم آسپرگر

تشخیص گذاری و درمان سندرم آسپرگر صرفاً بر عهده متخصصین روانشناسی کودک است و هیچ آزمون یا راه تشخیصی دیگری به‌غیراز مصاحبه بالینی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. به همین خاطر درصورتی‌که با نشانه‌هایی نظیر بی‌میلی فرزندتان به برقراری روابط اجتماعی مواجه شدید بهتر است برای دریافت تشخیص قطعی از یک روانشناس کمک بگیرید. هیچ درمان دارویی برای کاهش نشانه‌های سندرم آسپرگر وجود ندارد بااین‌حال در برخی مواقع متخصصین برای کاهش مشکلات جانبی مانند اضطراب، افسردگی یا پرخاشگری از دارو استفاده می‌کنند. ازجمله مهم‌ترین درمان‌های روان‌شناختی برای کمک به بهبود وضعیت مبتلایان به این اختلال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

آموزش مهارت‌های رفتاری

خزانه رفتاری کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر نسبت به سایر همسالان و به‌ویژه درزمینهٔ رفتارهای اجتماعی ضعیف‌تر است. در طی درمان به این کودکان کمک می‌شود تا مهارت‌های لازم برای زندگی در محیط اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران را یاد بگیرند.

رفتارهای تثبیت شده

در این روش درمانگران و خانواده کودک به‌تمامی رفتارهای مناسب و صحیح کودک پاداش می‌دهند و رفتارهای نامناسب وی را بی‌پاسخ می‌گذارند. این موضوع به‌مرورزمان باعث کاهش رفتارهای نامناسب و جایگزین شدن آن‌ها با رفتارهای سازگارانه تر خواهد شد.

گفتاردرمانی

گفتاردرمانی شیوه‌ای از درمان است که باعث خواهد شد کودک بتواند افکار خود را در قالب کلمات درآورده و به شیوه مناسبی بیان کند. با توجه به اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر ضعف‌های جدی درزمینهٔ روابط کلامی دارند بهتر است از این شیوه درمانی برای آن‌ها استفاده کنید.

سندرم آسپرگر | نقش خانواده

مواجه‌شدن با این واقعیت که فرزند شما مبتلا به سندرم آسپرگر است می‌تواند بحران روحی دردناکی برای تمامی اعضای خانواده باشد. بااین‌حال باید به این موضوع توجه داشته باشید که فرزندتان نیاز به حمایت و همراهی شما دارد و هرچه سریع‌تر با این واقعیت کنار آمده و برای بهبود شرایط وی اقدام کنید، زندگی سازگارانه تری را برای آینده وی رقم خواهید زد. ازجمله موضوعاتی که لازم است برای این دسته از کودکان استثنایی به آن توجه داشته باشید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد. برای کسب اطلاعات در زمینه کودکان استثنایی کلیک کنید.

صبور باشید

پیشرفت توانایی‌ها در مبتلایان به سندرم آسپرگر بسیار تدریجی است. به همین خاطر ممکن است در جریان درمان گاهی دچار احساس ناامیدی شوید و این تصور به سراغ شما بیاید که اقداماتتان هیچ فایده‌ای ندارند. در این شرایط بهتر است آرامش خود را حفظ کنید و تمرین با کودک را هرگز قطع نکنید. توجه داشته باشید فرایند یادگیری و بهبود در این اختلال هرچقدر هم که کند باشد قدمی در راه توانمند کردن فرزند شماست و بی‌توجهی به آن می‌تواند آینده او را با بحران مواجه کند.

با کودک بازی کنید

بازی کردن باعث خواهد شد تا فرزندتان بتواند خود را در موقعیت‌ها و شرایط مختلف تصور کرده و سعی کند تا احساسات نقش‌های مختلف را درک کند. با توجه به اینکه یکی از اصلی‌ترین مشکلات کودکان درگیر با سندرم آسپرگر ناتوانی در درک احساسات دیگران است این بازی‌ها می‌توانند تا حد زیادی مفید باشند.

قصه‌خوانی

سعی کنید برای کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر کتاب‌های دارای تصویر تهیه کنید. آن‌ها معمولاً به دیدن تصاویر علاقه نشان می‌دهند و شما می‌توانید با جلب‌توجه کودکتان به تصویر شخصیت‌های داستان و حالت چهره آن‌ها انواع احساسات را به وی آموزش دهید. علاوه بر این کتاب خواندن می‌تواند کودکان را با لغات مختلف و همین‌طور تصور انواع شرایط و نتایج هر وضعیت آشنا کند.

کمک بگیرید

علاوه بر اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر به مراقبت‌های بالینی نیاز دارند خانواده این افراد نیز نیاز به دریافت کمک دارد. بسیاری از مطالعات نشان‌دهنده این موضوع است که ابتلای کودکان به بیماری‌ها می‌تواند تا حد زیادی کیفیت رابطه میان والدین را نیز تحت تأثیر خود قرار دهد. همچنین سایر فرزندان شما نیز ممکن است دچار مشکلات روحی یا اختلالات رفتاری شوند. مجموع این دلایل در کنار این موضوع که مراقب اصلی کودک آسپرگر نیاز به مراقبت‌های جدی درزمینهٔ سلامت روان دارد نشان‌دهنده این است که بهتر است برای مدیریت بهتر شرایط پیش‌آمده در کنار یک مشاور کودک از مشاوره خانواده کمک بگیرید. برای اطلاع از روند دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

 

سؤالات متداول

آیا امکان تشخیص آسپرگر از دوران بارداری وجود دارد؟

خیر. این اختلال تا پس از تولد و حتی رسیدن کودک به سنی که می‌بایست توانایی صحبت کردن را به دست آورد قابل تشخیص نیست.

چه دلایلی برای ابتلا به سندرم آسپرگر وجود دارد؟

دلیل اصلی ابتلا به این اختلال مشخص نیست بااین‌حال آسپرگر در اثر آسیب در بخش‌هایی از مغز ایجاد می‌شود و ژنتیک یکی از عوامل تأثیرگذار در این بیماری است.

آیا سندرم آسپرگر قابل‌درمان است؟

هیچ درمان قطعی برای این اختلال وجود ندارد اما می‌توان با کمک گرفتن از برخی درمان‌های روان‌شناختی شدت بیماری را کاهش داده و رفتارهای سالم‌تری را به فرد آموزش داد.

 

 

 

منبع : سندرم آسپرگر در کودکان

 

دزدی در کودکان | علت دزدی دانش آموزان در گروه سنی مختلف

دزدی در کودکان موضوعی است که می‌تواند تا حد زیادی باعث نگرانی والدین شود. سردرگمی راجع به دلیل چنین رفتاری یا احساس شرم از قضاوت دیگران در کنار ترس از تکرار شدن این رفتار در آینده ازجمله موضوعاتی هستند که ذهن والدین را درگیر خواهند کرد. بااین‌حال باید به این موضوع توجه داشته باشید که نحوه برخورد شما با این مسئله تا حد زیادی در تکرار این رفتار نقش دارد. به همین خاطر اینکه چطور به فرزندتان واکنش نشان می‌دهید موضوعی است که باید به‌خوبی راجع به آن بیاندیشید. اگر دزدی در فرزند شما با دلایلی نظیر هیجان‌خواهی، پرخاشگری یا بی‌توجهی به حقوق دیگران اتفاق افتاده و یا در شرایطی که این رفتار مجدداً تکرار شد، بهتر است در این زمینه از یک مشاور کودک کمک بگیرید.

منبع : دزدی در کودکان

دزدی در کودکان

اگرچه دزدی در کودکان پدیده شایعی نیست اما بااین‌حال برخی کودکان به دلایل مختلفی به این کار دست می‌زنند. برخی از کودکان در سنین پایین‌تر به این خاطر وسایل دیگران را برمی‌دارند که آشنایی چندانی با مفهوم مالکیت ندارند و تصور می‌کنند اجازه دارند از هر چیزی استفاده کنند. اما این موضوع به‌تدریج و با بزرگ‌تر شدن کودک دلایل پیچیده‌تری پیدا می‌کند که در اولین قدم برای برخورد با این مسئله می‌بایست به آن‌ها توجه داشت.

اگر احساس می‌کنید رفتار دزدی در کودک شما علی‌رغم گوشزد کردن پیامدهای منفی آن تکرار می‌شود یا در شرایطی که این موضوع در کنار رفتارهای نامناسب دیگری مثل آزار و اذیت همسالان یا حتی حیوانات اتفاق می‌افتد، بهتر است راجع به این موضوع از یک روانشناس کودک کمک بگیرید. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید. 

 

دلایل دزدی در کودکان

کشف دلایل دزدی در کودکان موضوعی است که شاید بتوان گفت بیش از خود رفتار اهمیت دارد. این دلایل به شما کمک خواهند کرد تا اطلاعاتی را راجع به وضعیت روحی و دیدگاه‌های کودک به دست آورید و اقدامات مؤثری را برای تغییر شرایط در نظر بگیرید. ازجمله مهم‌ترین دلایلی که برای دزدی در کودکان می‌توان در نظر گرفت عبارتند از:

1. مسائل مادی

تمایل به داشتن امکانات و وسایلی که همسالان کودک دارند اما او به دلیل وضعیت اقتصادی یا سیاست‌های مالی و تربیتی والدین نمی‌تواند داشته باشد یکی از دلایلی است که برخی اوقات کودکان را به سمت دزدی می‌کشاند. برای جلوگیری از بروز چنین رفتاری بهتر است با فرزندتان صحبت کنید و شرایط مالی و برنامه‌های خود را در حد درک او برایش توضیح دهید. یکی دیگر از راهکارهایی که می‌توانید در این شرایط امتحان کنید این است که به فرزندتان کمک کنید تا منبع درآمدی برای خودش داشته باشد و درآمد خود را صرف مسائلی که به آن‌ها علاقه دارد کند.

2. تقلید

بسیاری از مواقع دزدی کودک به دلیل الگوبرداری‌های اشتباه ایجاد می‌شود. مشاهده این رفتار در میان اعضای خانواده یا اطرافیان و حتی تقلید از شخصیت‌های یک کتاب یا فیلم می‌تواند دلیلی برای تکرار این رفتار توسط کودک باشد. به همین خاطر بهتر است نسبت به محتوای فیلم‌ها و کتاب‌هایی که فرزندتان به آن‌ها علاقه دارد توجه کافی داشته باشید. گاهی می‌توانید با جلب‌توجه کودک به پیامد رفتار این شخصیت‌ها یا سایر افرادی که دست به دزدی می‌زنند نیز فرزندتان را از تقلید رفتار الگوهای نامناسب منع کنید.

3. فشار دوستان

فشار دوستان و جلب تأیید و رضایت آن‌ها به‌ویژه در نوجوانان یا سنین بالاتر کودکی یکی از موضوعاتی است که می‌تواند باعث دزدی کودک شود. اگر با چنین دلیلی برای دزدی فرزند خود مواجه شدید بهتر است برای آموزش مهارت‌هایی مانند قدرت نه گفتن یا دوست‌یابی مؤثر به فرزند خود از یک مشاور کودک کمک بگیرید. علاوه بر این دزدی در کودکان و به‌ویژه پسرها در برخی مواقع تلاشی است که برای اثبات قدرت به همسالان و به دست آوردن احترام آن‌ها صورت می‌گیرد.

4. دزدی در کودکان | جلب‌توجه

هنگامی‌که این باور در کودک ایجاد شود که اطرافیان به او توجهی ندارند، تلاش خواهد کرد تا به هر طریقی توجه آن‌ها را به سمت خود جلب نماید. رفتاری که کودک برای جلب‌توجه انتخاب می‌کند با توجه به شرایط محیطی و همین‌طور شخصیت و دیدگاه‌های کودک می‌تواند متفاوت باشد. دزدی در کودکی نیز می‌تواند دلیلی باشد که کودک از این طریق نارضایتی خود از رفتار والدین را به آن‌ها گوشزد می‌کند. کمک گرفتن از مشاورین خانواده و کودک برای سامان دادن به شرایط خانوادگی و ایجاد یک خانواده شاد و صمیمی ازجمله راهکارهایی است که در این شرایط می‌توانید از آن استفاده کنید.

5. ناتوانی در کنترل خواسته‌ها یا هیجان‌طلبی

ناتوانی در کنترل خواسته‌ها یا تکانش گری به این معناست که فرد هنگامی‌که میل به انجام رفتار یا داشتن چیزی را در خود احساس می‌کند، بلافاصله و بدون برنامه‌ریزی منطقی یا فکر کردن به عواقب احتمالی آن، دست به انجام رفتار موردنظر می‌زند. این موضوع می‌تواند دلیلی برای دزدی کودک نیز باشد. با توجه به اینکه تکانش‌گری می‌تواند تا پایان عمر همراه کودک بوده و او را به رفتارهای خطرناک دیگری نظیر اعتیاد سوق دهد، بهتر است درصورتی‌که نشانه‌های تکانش‌گری را در فرزند خود می‌بینید برای درمان آن اقدام کنید.

6. بیماری‌های روحی

اضطراب یا افسردگی در کودک می‌تواند خود را به‌صورت اختلالات رفتاری مختلفی نشان دهد که یکی از آن‌ها دزدی است. علاوه بر این مشکلات جدی‌تری نظیر اختلال سلوک نیز می‌تواند دلیلی برای میل به دزدی در کودک باشد. کودکانی که به دلیل بیماری‌های روحی و به‌ویژه اختلال سلوک دست به دزدی می‌زنند معمولاً رفتارهای منفی بسیاری را از خود نشان می‌دهند و دزدی نیز رفتاریست که بیش از یک‌بار اتفاق می‌افتد. در شرایطی که با چنین مسئله‌ای مواجه می‌شوید بهتر است از یک متخصص روانشناسی کودک و نوجوان کمک بگیرید.

کودکانی که دچار اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه هستند معمولاً به دلیل مشکلاتی که در توجه دارند، ممکن است وسایل خود را گم کنند و یا وسایل سایر دانش آموزان را با خود به منزل آورند. این موضوع با انگیزه دزدی در آن‌ها اتفاق نمی‌افتد بلکه آن‌ها به دلیل بی‌توجهی ممکن است وسایل دیگران را با وسایل خود اشتباه بگیرند. به همین خاطر هنگام مشاهده چنین رفتاری از کودکان بیش‌فعال به رفتار آن‌ها به‌عنوان دزدی نگاه نکنید.

 

برخورد با دزدی در کودکان

یکی از سؤالاتی که در ارتباط با دزدی در کودکان باید به آن پاسخ داد این است که چطور با این موضوع در کودک برخورد کنیم؟ توجه داشته باشید که اگرچه دزدی در کودکان موضوع نگران‌کننده‌ایست اما بااین‌حال نوع برخورد شما تا حد زیادی در تکرار شدن یا نشدن آن و همین‌طور سلامت روان فرزندتان اثرگذار خواهد بود. در نحوه برخورد با دزدی در کودکان به موارد زیر توجه داشته باشید:

1. پرهیز از خشونت

رفتار همراه با خشونت یا تنبیه ازجمله رفتارهایی است که باید در تربیت فرزندانتان آن را به حداقل برسانید. این طرز برخورد علاوه بر اینکه باعث آسیب دیدن روحی فرزندتان می‌شود، نکته جدیدی را نیز به او آموزش نمی‌دهد. هنگامی‌که می‌خواهید فرزندتان را از تکرار رفتاری منع کنید باید دلیل اشتباه بودن این رفتار را برای وی توضیح دهید اما تنبیه صرفاً این پیام را به کودک منتقل می‌کند که نباید رفتار خاصی را انجام دهد و هیچ توضیحی راجع به دلیل اشتباه بودن رفتار یا رفتارهای جایگزین به وی نمی‌دهد. علاوه بر این تنبیه در شرایطی که در مقابل دوستان یا اطرافیان اتفاق افتاده باشد تا حد زیادی اعتمادبه‌نفس کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

2. با کودک صحبت کنید

در یک فضای دوستانه و آرام با فرزندتان صحبت کنید و دلایل او را برای این رفتار بپرسید. پس‌ازآن می‌توانید با کمک یکدیگر راه‌حل‌هایی را برای برطرف کردن مشکلات پیش‌آمده برنامه‌ریزی کنید.

3. دزدی در کودکان | ایجاد الگوهای مناسب

داستان‌هایی را در ارتباط با زندگی افرادی که به دلیل دزدی دچار مشکل شده‌اند برای فرزندتان بخوانید و سپس باهم راجع به شرایط پیش‌آمده برای شخصیت داستان، راهکارهایی که او می‌توانست به‌جای دزدی امتحان کند و یا اشکال دیگری از تفکر که می‌توانست در موقعیت‌های مختلف داشته باشد صحبت کنید. این کار به کودک کمک خواهد کرد تا راه‌های جایگزین برای دزدی را آموزش ببیند.

4. از مشاور کمک بگیرید

در شرایطی که دزدی فرزند شما تکرار می‌شود یا در کنار آن سایر رفتارهای نامطلوب مثل پرخاشگری، زورگویی، آسیب زدن به خود و دیگران و همین‌طور افت عملکرد تحصیلی را مشاهده می‌کنید، بهتر است از یک مشاور کمک بگیرید. این رفتارها می‌تواند نشانه‌ای از ابتلای کودک به اختلال سلوک باشد و با توجه به اینکه بسیاری از مبتلایان به این اختلال در آینده دچار اختلال شخصیت ضداجتماعی می‌شوند، بهتر است هرچه سریع‌تر دراین‌باره از یک مشاور کودک کمک بگیرید. همچنین دزدی در کودکان می‌تواند به دلیل اختلالات روحی یا اعتراضی به شرایط نامناسب درون خانواده باشد و به همین خاطر بهتر است دراین‌باره از یک متخصص کودک کمک بگیرید.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

سؤالات متداول

دزدی در کودکان چه دلایلی می‌تواند داشته باشد؟

فشار گروه همسالان یا تلاش برای جلب تحسین آن‌ها، ناتوانی در کنترل خواسته‌ها، تلاش برای جلب‌توجه والدین و همین‌طور بیماری‌های روحی مانند افسردگی یا اضطراب می‌تواند دلیلی برای دزدی در کودکان باشد.

با دزدی در کودکان چطور باید برخورد کنیم؟

بهتر است به‌جای تحقیر یا تنبیه فرزندتان در یک فضای آرام با او راجع به رفتارش صحبت نمایید و پس از شناخت دلایل و انگیزه‌های او، باهم برای برطرف کردن مشکل پیش‌آمده اقدام کنید. اگر دزدی در فرزند شما تکرار می‌شود یا رفتارهای منفی دیگری نیز در کنار آن وجود دارد بهتر است از یک روانشناس کمک بگیرید.

 

 

منبع : دزدی در کودکان

 

 

شخصیت کودک | رشد انواع تیپ های شخصیتی کودکان

شخصیت کودک و نحوه شکل‌گیری آن موضوعی است که برای والدین اهمیت بالایی دارد. همه افراد می‌خواهند بدانند که چگونه می‌توانند باعث شکل‌گیری صفات شخصیتی مثبت در فرزندشان شده و تأثیر صفات منفی را در او به حداقل برسانند. روانشناسان معتقدند در شکل‌گیری شخصیت کودک، ژنتیک و تربیت به یک‌میزان تأثیرگذار هستند و هرگز نمی‌توان یکی از آن‌ها را کنار گذاشت. با این‌حال شخصیت کودکان انعطاف بالایی دارد و تا می‌توان با کمک گرفتن از تجربیات مثبت، تأثیر عوامل منفی را در شخصیت آن‌ها کاهش داد. با توجه به اینکه بی‌توجهی به نکات منفی یا عوامل آسیب‌رسان در شخصیت کودک می‌تواند باعث تثبیت آن‌ها در وی شود، بهتر است تمامی والدین در این زمینه نهایت دقت و توجه را به‌کاربرده و با توجه به اصولی که روانشناسان کودک مطرح می‌کنند برای شکل‌گیری مطلوب شخصیت کودک خود تلاش کنند.

منبع : شخصیت کودک

شخصیت کودک و عوامل مؤثر در آن

شخصیت به معنای مجموعه ویژگی‌ها و صفاتی است که در طول زمان در فرد ثابت باقی مانده و رفتارهای او را شکل می‌دهند. به عبارتی اهمیت شخصیت در این است که تمامی رفتارها و باورهای فرد تحت تأثیر این مسئله قرار دارند و با توجه به اینکه شخصیت از زمان انعقاد نطفه کودک در حال ایجاد و تأثیرپذیری از عوامل مختلف است، شما می‌توانید با آرایش مناسب موقعیت‌ها و رویدادها در محیط اطراف کودک، شخصیت یا رفتارها و عقاید او را تحت کنترل داشته باشید. شخصیت کودک از مجموعه ویژگی‌های ژنتیکی و شرایط محیطی تأثیر می‌گیرد. بااین‌حال برخی موضوعات در شکل‌گیری شخصیت وی از اهمیت بیشتری برخوردارند که در ادامه راجع به آن‌ها صحبت خواهیم کرد.

1. ارتباط والدین با کودک

سبک دل‌بستگی یکی از اولین ویژگی‌ها در شخصیت کودک است که تحت تأثیر کیفیت ارتباط والدین با کودک و به‌خصوص مادر شکل خواهد گرفت. به‌طورکلی دل‌بستگی به معنای باوریست که کودک در ارتباط با قابل‌اطمینان بودن اطرافیان در خود شکل می‌دهد و این موضوع در آینده بر تمامی روابط وی سایه خواهد انداخت. به همین خاطر اگر می‌خواهید سبک دل‌بستگی سالم و توانایی برقراری روابط صمیمانه آینده را در شخصیت کودک خود ایجاد نمایید، بهتر است در درجه اول با کمک گرفتن از مشاورین کودک اطلاعات خود را درزمینهٔ رفتارهایی که باعث شکل‌گیری دل‌بستگی ایمن در وی می‌شوند افزایش دهید و تلاش کنید تا ارتباط گرم و صمیمانه‌ای با فرزندتان داشته باشید. برای کسب اطلاعات درباره آموزش پدر و مادر کلیک کنید. 

2. کیفیت ارتباط اعضای خانواده با یکدیگر

علاوه بر ارتباط اعضای خانواده با کودک، کیفیت ارتباط اعضا با یکدیگر نیز اهمیت بسیاری در شخصیت کودک دارد. به میزانی که ارتباط اعضا با یکدیگر صمیمانه‌تر باشد فرزند شما مفاهیمی مانند نوع‌دوستی، محبت و کمک به دیگران را آموزش می‌بیند. درحالی‌که ممکن است شما با رفتارتان ویژگی‌هایی مانند توجه صرف به خویشتن یا بی‌توجهی به دیگران را به وی آموزش بدهید.

3. تجربیات دوران کودکی

تمامی تجربیات دوران کودکی و به‌ویژه نقاط عطفی نظیر روز اول مدرسه، خاطرات پرهیجانی مانند تولد فرزند دیگر یا فوت یکی از والدین ازجمله موضوعاتی هستند که می‌توانند شخصیت کودک شما را تحت تأثیر خود قرار دهند. به همین خاطر این موضوع اهمیت بسیاری پیدا می‌کند که والدین تلاش کنند تا محیط اطراف کودک را از محرک‌های مثبت مختلف پر کنند. به‌ویژه اگر احساس می‌کنید کودک شما مشکلات خاصی مثل جدایی والدین یا فوت یکی از آن‌ها را تجربه کرده، بهتر است برای جلوگیری از آسیب دیدن شخصیت وی از یک مشاور کودک کمک بگیرید. برای دریافت وقت مشاوره کودک کلیک کنید.

4. سلامت جسم و روان

بیماری‌های جسمی و روانی ازجمله مسائلی هستند که می‌توانند تجربیات مثبت و منفی بسیاری را در زندگی کودک ایجاد نمایند. برای مثال کودکی که دچار معلولیت شنوایی باشد معمولاً مشکلات بسیاری را در برقراری ارتباط با دیگران تجربه می‌کند و این موضوع باعث خواهد شد تا دیدگاه‌های وی راجع به روابط اجتماعی با دیگران تحت تأثیر این موضوع قرار بگیرد. مسائلی مانند طرد شدن از جمع هم‌سالان، ترحم اطرافیان یا اختلافاتی که در خانواده بر سر نقص عضو این افراد شکل می‌گیرد، همگی می‌توانند خود پنداره و شخصیت کودک را تحت تأثیر خود قرار دهند. به همین خاطر است که معمولاً توصیه می‌شود در جریان رشد کودکان با نیازهای خاص، بهتر است همواره سلامت روان آن‌ها را نیز مورد ارزیابی قرار داد.

 

زمان شکل‌گیری شخصیت کودک

بخشی از شخصیت کودک به‌صورت فطری و ژنتیکی از زمان تولد در وی شکل خواهد گرفت و بر این اساس نوزادان به سه دسته آرام، دشوار و میانه تقسیم می‌شوند. کودکان آرام معمولاً خوش‌اخلاق و مهربان بوده، به‌سادگی با شرایط محیطی تطابق پیدا می‌کنند و برنامه خواب و تغذیه منظمی نیز دارند. درعین‌حال کودکان دشوار معمولاً به‌عنوان کودکانی بهانه‌گیر و تحریک‌پذیر شناخته می‌شوند که شرایط روحی آن‌ها به‌سرعت با تغییرات محیطی به هم می‌ریزد و همچنین وضعیت خواب و خوراک آن‌ها نیز از نظم چندانی پیروی نمی‌کند. مابین این دو گروه، گروه بزرگی از کودکان به‌عنوان میانه قرار دارند که می‌توانند خصوصیات شخصیتی هر دو گروه را به همراه داشته باشند.

کودکان آرام معمولاً به‌واسطه رفتار خود توجه و محبت بیشتری را نیز به خود جلب می‌کنند و این باعث می‌شود تا آن‌ها در شرایط بهتری رشد کنند. این در حالیست که کودکان دشوار باعث کم‌طاقتی و ناراحتی اطرافیان شده و این موضوع باعث می‌شود که معمولاً رفتارهای تندی با آن‌ها صورت بگیرد و درنتیجه هرچه بیشتر در قالب رفتارهای سخت خود فرو خواهند رفت.

خوشبختانه به دلیل انعطاف بالایی که شخصیت کودک دارد، شما در هر مرحله می‌توانید با ایجاد شرایط محیطی مثبت، تأثیر برخی عوامل منفی را در شخصیت کاهش داده یا از بین ببرید. به همین خاطر هرگز احساس نکنید که برای صحبت از بهبود وضعیت شخصیت کودک دیر شده یا هنوز زمان مناسب فرانرسیده؛ بهتر است از هر زمانی که به فکر این مسئله می‌افتید به‌ویژه اگر عوامل منفی در شخصیت و رشد کودک شما وجود داشته است، سعی کنید تا با کمک گرفتن از مشاورین روانشناسی برای بهبود شخصیت کودک خود تلاش کنید. برای آشنایی با کلیات روانشناسی کودک کلیک کنید.

 

شخصیت کودک و تأثیرات آن در آینده

یکی از سؤالاتی که شاید برای بسیاری از والدین مطرح باشد این است که چرا باید به شخصیت کودک توجه داشته باشند؟ به همین خاطر در این بخش راجع به اهمیت شخصیت کودک و تأثیرات آن در آینده زندگی فرد صحبت خواهیم کرد.

همان‌طور که در تعریف شخصیت مطرح شد، شخصیت مجموعه صفات ثابت و پایداری است که تقریباً برای همیشه در رفتار فرد باقی خواهد ماند. به همین خاطر رفتارهایی که از زمان کودکی در ذهن فرزند شما شکل می‌گیرند، می‌توانند تا پایان عمر همراه او باشند و اگر این ویژگی‌ها چندان‌که باید مناسب نباشند مشکلاتی را در زندگی وی به همراه خواهند داشت. برای مثال افرادی که توانایی ابراز خواسته‌های خود را ندارند و یا همواره می‌خواهند به دیگران وابسته باشند در آینده مشکلاتی را در زندگی خود تجربه خواهند کرد که می‌تواند تا حد زیادی انرژی آن‌ها را از بین برده و بهره‌وری آنان در سایر زمینه‌ها را کاهش دهد. درحالی‌که اگر از ابتدا نسبت به این مسائل توجه کافی صورت بگیرد فرد نه‌تنها در آینده درگیر مشکلات شخصیتی نخواهد بود بلکه حتی بسیاری از نکات مثبت برای مقابله با چالش‌های زندگی را نیز آموزش خواهد دید.

 

شخصیت کودک و تربیت والدین

با توجه به آنچه راجع به اهمیت شخصیت کودک مطرح شد، می‌توان گفت والدین باید توجه ویژه‌ای نسبت به تربیت کودک خود و شکل دادن به شخصیت وی داشته باشند. ازجمله اقداماتی که والدین باید موردتوجه قرار دهند می‌توان به این موارد اشاره کرد:

1. شخصیت کودک خود را بشناسید

تربیت کودکان درون‌گرا و برونگرا یا آرام و دشوار متفاوت از یکدیگر است و شما در تربیت هر کودکی باید از اصول مشخصی پیروی کنید. برای مثال اگر برای آموزش به یک کودک برونگرا برنامه‌های بدون هیجان و انفرادی را برنامه‌ریزی کنید او به‌سرعت خسته شده و توانایی یادگیری وی نیز کاهش می‌یابد. این موضوع می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در ارتباط با انگیزه و دیدگاه‌های فرزند شما راجع به تحصیل شود. به همین خاطر بسیار اهمیت دارد که شما با ویژگی‌های شخصیتی کودک خود و اصول تربیتی مربوط به هر شخصیت آشنایی داشته باشید تا بتوانید کودک خود را به‌درستی تربیت نمایید.

2. پناهگاه امنی باشید

یکی از موضوعاتی که در شخصیت کودک بسیار تأثیرگذار خواهد بود این است که آن‌ها احساس کنند شما همواره برای کمک به وی در دسترس هستید یا علی‌رغم تمام مشکلاتی که پیش خواهد آمد، می‌توانند روی محبت و علاقه شما نسبت به خودشان حساب کنند. در غیر این صورت فرزند شما دچار اضطراب شده و این باور که دیگران در صورت اشتباه کردن او را دوست نخواهند داشت شخصیت وی را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد.

3. پرهیز از برچسب زدن

یکی از موضوعاتی که باید برای رشد مطلوب فرزندتان به آن توجه داشته باشید این است که از برچسب زدن جدا پرهیز کنید! ویژگی‌هایی مانند بی‌عرضه، ساده‌لوح، ناتوان از یادگیری یا هر برچسب منفی دیگری که شما برای کودک خود استفاده می‌کنید در ذهن وی اثر گذاشته و بر تمامی رفتارهای او سایه خواهد انداخت. این موضوع می‌تواند حتی منجر به این مسئله شود که فرزند شما خود نیز این صفت منفی را باور کرده و به‌عنوان بخشی از شخصیت خود بپذیرد.

4. ایجاد تجارب متنوع

یکی از مهم‌ترین نکاتی که در سلامت شخصیت کودک می‌تواند اثرگذار باشد این است که تا جای ممکن محیط وی را از تجارب و محرک‌های مختلف غنی کنید. این موضوع باعث می‌شود تا مهارت‌های وی افزایش‌یافته و موضوعات مختلفی را در شخصیت خود جای دهد. به‌طورکلی به میزانی که شما کوله‌پشتی فرزندتان را از تجارب مختلف غنی کنید، وی شخصیت سالم‌تر و زندگی موفق‌تری خواهد داشت.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

سؤالات متداول

شخصیت کودک از چه زمانی شکل می‌گیرد؟

بخشی از شخصیت کودک به‌صورت ژنتیکی و بخشی دیگر از همان دوران بارداری بر اساس شرایط روحی مادر و محیط اطراف در حال شکل‌گیری است. به همین خاطر باید از زمانی که برای بارداری برنامه‌ریزی می‌کنید به شخصیت کودک توجه داشته باشید.

چه عواملی در شخصیت کودک اثر می‌گذارد؟

سلامت جسمی و روانی، ارتباط اعضای خانواده با یکدیگر و با کودک و تجارب دوران کودکی از مسائل مهم در شکل‌گیری شخصیت کودک است.

 

 

منبع : شخصیت کودک

 

 

سندرم آسپرگر در کودکان | تفاوت آسپرگر با اختلالات دیگر

سندرم آسپرگر یکی از انواع اختلالات عصبی-رشدی است که مشکلاتی را درزمینه برقراری روابط اجتماعی برای کودک ایجاد می‌کند. اگرچه سندرم آسپرگر یکی از اختلالات طیف اوتیسم محسوب می‌شود، با این حال توانایی‌های کودکان مبتلا به این اختلال معمولاً بیش‌تر از مبتلایان به اوتیسم است. این کودکان نیز در برقراری روابط اجتماعی با دیگران مشکلاتی دارند که باعث تنهایی و بروز مشکلات روحی برای آن‌ها خواهد شد. با توجه به اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر معمولاً در شناخت قواعد اجتماعی و نحوه برقراری ارتباط با دیگران ضعیف هستند معمولاً توصیه می‌شود در کنار درمان‌های دارویی، مداخلات روان‌شناختی نظیر آموزش رفتار صحیح اجتماعی یا گفتاردرمانی نیز برای این افراد صورت بگیرد. این کار تا حد زیادی باعث خواهد شد که این بیماران توانایی عملکرد سازگارانه تری در محیط اطراف خود به دست آورند.

منبع : سندرم آسپرگر در کودکان

سندرم آسپرگر و نشانه‌های آن

سندرم آسپرگر در گروه طیف اختلالات اوتیسم قرار دارد. دلیل این طبقه‌بندی این است که مبتلایان به آسپرگر نشانه‌هایی مشابه با مبتلایان به اختلال اوتیسم دارند. برای مثال آن‌ها در فهم قواعد اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران ضعیف عمل می‌کنند؛ بااین‌حال می‌توان گفت که سندروم آسپرگر به لحاظ شدت نشانه‌ها ضعیف‌تر از اوتیسم است و کودکان مبتلا به این اختلال عملکردی بهتر از کودکان اوتیستیک دارند. ازجمله نشانه‌های کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر می‌توان به علاقه این کودکان در تکرار یک رفتار یا وضعیت خاص اشاره کرد و به همین نسبت نیز تغییر شرایط باعث استرس و ناراحتی این کودکان می‌شود.

به همین خاطر اگر فردی در اطراف شما دچار این اختلال شده، بهتر است تا جای ممکن شرایط محیط زندگی او را باثبات نگه دارید. بی‌میلی به برقراری ارتباط و به‌ویژه ارتباط چشمی، ناتوانی از فهمیدن کنایه‌ها و صحبت‌هایی که اصطلاحاً در لفافه بیان می‌شود، ناتوانی در فهم احساسات دیگران به‌ویژه از روی چهره و همین‌طور تمایل بیش‌ازحد آن‌ها به صحبت کردن از خود و علایق و برنامه‌هایشان از دیگر نشانه‌های این اختلال هستند. می‌توان گفت مبتلایان به این سندروم معمولاً به شما اجازه نمی‌دهند راجع به خواسته‌ها و احساساتتان صحبت کنید و تنها از شما می‌خواهند به صحبت‌های آن‌ها گوش دهید. برای کسب اطلاعات در زمینه اختلالات طیف اوتیسم کلیک کنید.

سندرم آسپرگر در بزرگسالی

متأسفانه سندروم آسپرگر اختلال قابل درمانی نیست و نشانه‌های آن تا پایان عمر همراه فرد خواهد بود. ناتوانی در برقراری روابط اجتماعی باعث می‌شود این بیماران در بزرگ‌سالی تبدیل به افرادی افسرده و منزوی شوند که ارتباطات اجتماعی بسیار محدودی دارند و این موضوع در کنار تجربه‌های منفی شکست در روابط اجتماعی که در طول سال‌ها برای آن‌ها پیش می‌آید و همین‌طور ناتوانی احتمالی در موفقیت شغلی می‌تواند اثرات منفی بسیار جدی بر سلامت روان فرد بگذارد.

علاوه بر مشکل در برقراری روابط اجتماعی، مهارت‌های حرکتی و به‌ویژه مهارت‌هایی که نیاز به هماهنگی بیشتری دارند مانند دوچرخه‌سواری نیز به‌تدریج در این افراد افت خواهد کرد. بااین‌حال متخصصین روانشناسی کودک معتقدند درصورتی‌که فرد از زمان کودکی تحت درمان و آموزش‌های روان‌شناختی مناسب قرار بگیرد در بزرگ‌سالی مشکلات کمتری را تجربه خواهد کرد.

دلایل ایجاد سندرم آسپرگر

علی‌رغم تحقیقات بسیاری که تا امروز صورت گرفته دلایل بروز سندروم آسپرگر هنوز به‌درستی مشخص نیست. بااین‌حال متخصصین معتقدند بروز این اختلال به‌طورقطع به عوامل ژنتیکی و همین‌طور آسیب‌های فیزیولوژیک در بخش‌هایی از مغز ارتباط دارد به همین خاطر آسپرگر یکی از اختلالات عصبی رشدی است. علاوه بر این، مشکلات زمان تولد نظیر اختلال در رسیدن اکسیژن به مغز نیز می‌تواند در بروز سندرم آسپرگر مؤثر باشد. برای اطلاعات بیشتر در زمینه اختلالات عصبی رشدی کلیک کنید.

درمان سندرم آسپرگر

تشخیص گذاری و درمان سندرم آسپرگر صرفاً بر عهده متخصصین روانشناسی کودک است و هیچ آزمون یا راه تشخیصی دیگری به‌غیراز مصاحبه بالینی برای تشخیص این اختلال وجود ندارد. به همین خاطر درصورتی‌که با نشانه‌هایی نظیر بی‌میلی فرزندتان به برقراری روابط اجتماعی مواجه شدید بهتر است برای دریافت تشخیص قطعی از یک روانشناس کمک بگیرید. هیچ درمان دارویی برای کاهش نشانه‌های سندرم آسپرگر وجود ندارد بااین‌حال در برخی مواقع متخصصین برای کاهش مشکلات جانبی مانند اضطراب، افسردگی یا پرخاشگری از دارو استفاده می‌کنند. ازجمله مهم‌ترین درمان‌های روان‌شناختی برای کمک به بهبود وضعیت مبتلایان به این اختلال می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

آموزش مهارت‌های رفتاری

خزانه رفتاری کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر نسبت به سایر همسالان و به‌ویژه درزمینهٔ رفتارهای اجتماعی ضعیف‌تر است. در طی درمان به این کودکان کمک می‌شود تا مهارت‌های لازم برای زندگی در محیط اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران را یاد بگیرند.

رفتارهای تثبیت شده

در این روش درمانگران و خانواده کودک به‌تمامی رفتارهای مناسب و صحیح کودک پاداش می‌دهند و رفتارهای نامناسب وی را بی‌پاسخ می‌گذارند. این موضوع به‌مرورزمان باعث کاهش رفتارهای نامناسب و جایگزین شدن آن‌ها با رفتارهای سازگارانه تر خواهد شد.

گفتاردرمانی

گفتاردرمانی شیوه‌ای از درمان است که باعث خواهد شد کودک بتواند افکار خود را در قالب کلمات درآورده و به شیوه مناسبی بیان کند. با توجه به اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر ضعف‌های جدی درزمینهٔ روابط کلامی دارند بهتر است از این شیوه درمانی برای آن‌ها استفاده کنید.

سندرم آسپرگر | نقش خانواده

مواجه‌شدن با این واقعیت که فرزند شما مبتلا به سندرم آسپرگر است می‌تواند بحران روحی دردناکی برای تمامی اعضای خانواده باشد. بااین‌حال باید به این موضوع توجه داشته باشید که فرزندتان نیاز به حمایت و همراهی شما دارد و هرچه سریع‌تر با این واقعیت کنار آمده و برای بهبود شرایط وی اقدام کنید، زندگی سازگارانه تری را برای آینده وی رقم خواهید زد. ازجمله موضوعاتی که لازم است برای این دسته از کودکان استثنایی به آن توجه داشته باشید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد. برای کسب اطلاعات در زمینه کودکان استثنایی کلیک کنید.

صبور باشید

پیشرفت توانایی‌ها در مبتلایان به سندرم آسپرگر بسیار تدریجی است. به همین خاطر ممکن است در جریان درمان گاهی دچار احساس ناامیدی شوید و این تصور به سراغ شما بیاید که اقداماتتان هیچ فایده‌ای ندارند. در این شرایط بهتر است آرامش خود را حفظ کنید و تمرین با کودک را هرگز قطع نکنید. توجه داشته باشید فرایند یادگیری و بهبود در این اختلال هرچقدر هم که کند باشد قدمی در راه توانمند کردن فرزند شماست و بی‌توجهی به آن می‌تواند آینده او را با بحران مواجه کند.

با کودک بازی کنید

بازی کردن باعث خواهد شد تا فرزندتان بتواند خود را در موقعیت‌ها و شرایط مختلف تصور کرده و سعی کند تا احساسات نقش‌های مختلف را درک کند. با توجه به اینکه یکی از اصلی‌ترین مشکلات کودکان درگیر با سندرم آسپرگر ناتوانی در درک احساسات دیگران است این بازی‌ها می‌توانند تا حد زیادی مفید باشند.

قصه‌خوانی

سعی کنید برای کودکان مبتلا به سندرم آسپرگر کتاب‌های دارای تصویر تهیه کنید. آن‌ها معمولاً به دیدن تصاویر علاقه نشان می‌دهند و شما می‌توانید با جلب‌توجه کودکتان به تصویر شخصیت‌های داستان و حالت چهره آن‌ها انواع احساسات را به وی آموزش دهید. علاوه بر این کتاب خواندن می‌تواند کودکان را با لغات مختلف و همین‌طور تصور انواع شرایط و نتایج هر وضعیت آشنا کند.

کمک بگیرید

علاوه بر اینکه کودکان مبتلا به سندروم آسپرگر به مراقبت‌های بالینی نیاز دارند خانواده این افراد نیز نیاز به دریافت کمک دارد. بسیاری از مطالعات نشان‌دهنده این موضوع است که ابتلای کودکان به بیماری‌ها می‌تواند تا حد زیادی کیفیت رابطه میان والدین را نیز تحت تأثیر خود قرار دهد. همچنین سایر فرزندان شما نیز ممکن است دچار مشکلات روحی یا اختلالات رفتاری شوند. مجموع این دلایل در کنار این موضوع که مراقب اصلی کودک آسپرگر نیاز به مراقبت‌های جدی درزمینهٔ سلامت روان دارد نشان‌دهنده این است که بهتر است برای مدیریت بهتر شرایط پیش‌آمده در کنار یک مشاور کودک از مشاوره خانواده کمک بگیرید. برای اطلاع از روند دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

 

سؤالات متداول

آیا امکان تشخیص آسپرگر از دوران بارداری وجود دارد؟

خیر. این اختلال تا پس از تولد و حتی رسیدن کودک به سنی که می‌بایست توانایی صحبت کردن را به دست آورد قابل تشخیص نیست.

چه دلایلی برای ابتلا به سندرم آسپرگر وجود دارد؟

دلیل اصلی ابتلا به این اختلال مشخص نیست بااین‌حال آسپرگر در اثر آسیب در بخش‌هایی از مغز ایجاد می‌شود و ژنتیک یکی از عوامل تأثیرگذار در این بیماری است.

آیا سندرم آسپرگر قابل‌درمان است؟

هیچ درمان قطعی برای این اختلال وجود ندارد اما می‌توان با کمک گرفتن از برخی درمان‌های روان‌شناختی شدت بیماری را کاهش داده و رفتارهای سالم‌تری را به فرد آموزش داد.

 

 

 

منبع : سندرم آسپرگر در کودکان

 

 

درمان اوتیسم | بهترین روش و زمان درمان اوتیسم خفیف تا شدید

با وجود پیشرفت‌های روز افزون در علم پزشکی، هنوز درمان اوتیسم به طور قطعی پیدا نشده است. با این حال فعالیت‌های آموزشی و درمان‌های رفتاری تا حد زیادی به بهبود علائم اختلال اوتیسم و جلوگیری از پیشروی این بیماری کمک می‌کند. آنچه که اهمیت دارد تشخیص زود هنگام اوتیسم و بالا رفتن سطح آگاهی والدین کودک نسبت به این اختلال است. به خصوص اگر اوتیسم زیر سه سالگی تشخیص داده شود، در روند بهبود بیماری تأثیر بسزایی خواهد داشت. نحوه‌ی برخورد والدین با کودک اوتیستیک اهمیت بسیاری دارد؛ بنابراین لازم است والدین نیز آموزش ببینند و با مشاور کودک و روانشناس در ارتباط باشند. برای کسب اطلاع بیشتر در زمینه مشاوره کودک کلیک کنید. 

منبع : درمان اوتیسم

اوتیسم چیست و آیا درمان می‌شود؟

اوتیسم طیف وسیعی از اختلالات رشدی را در بر می‌گیرد و با نقص در عملکرد اجتماعی و ارتباطی همراه است. فرد مبتلا به این اختلال دایره‌ی علایق و فعالیت‌های محدودی دارد و اغلب رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری، اختلال در زبان و گفتار را از خود بروز می‌دهد. اگر چه درمان‌های رفتاری تا حد زیادی به پیشرفت فرد در زمینه‌های اجتماعی و رفتاری کمک زیادی می‌کنند اما هیچ دارو و معالجه‌ی قطعی برای این اختلال وجود ندارد و تنها می‌توان با استفاده از روش‌هایی که در ادامه ذکر می‌کنیم به کنترل بیماری و کاهش علائم امیدوار بود. برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه اوتیسم کلیک کنید. 

بیشتر بخوانید: کودکان استثنایی | آشنایی با انواع و علائم کودکان استثنایی

درمان اوتیسم با روش یکپارچگی شنیداری

در درمان یکپارچگی شنیداری گفته می‌شود که حساسیت‌های کودک به صداها یکی از علل اصلی بروز رفتارهای ناسازگارانه در اوست. در این روش فرد را در معرض طیف تصادفی از صداها قرار می‌دهند تا به ورودی‌های مختلف شنوایی عادت کرده و آن‌ها را طبیعی ارزیابی کند. این روش درمانی در جلسات نیم ساعته و در طول هفته برقرار می‌شود. از فواید این روش کاهش و بهبود رفتارهای نابهنجار و افزایش شناخت، حافظه و رفتارهای اجتماعی است.

 

روش تیچ در درمان اوتیسم

این روش در حال حاضر بسیار پر طرفدار بوده و از انتخاب‌های اصلی در درمان اوتیسم به شمار می‌رود. این روش درمانی روشی ساختمند است که بر رشد فردی و استقلال فرد مبتلا به اوتیسم تأکید دارد. روش تیچ در تمام ابعاد ساختاری کودک اوتیستیک مداخله می‌کند به همین سبب آن را یک مدل کل‌نگر در درمان ا‌وتیسم در نظر می‌گیرند. در این روش به کودک آموزش داده می‌شود تا چطور به درک بهتر محیط اطراف و رفتارهای اطرافیانش بپردازد. برای مثال کودک یاد می‌گیرد وقتی دچار درد در ناحیه‌ای از بدنش می‌شود، به جای جیغ و فریاد زدن احساس خود را به والدینش بگوید.

 

روش تحلیل رفتار کاربردی

روش تحلیل رفتار کاربردی موفق‌ترین روش درمان اوتیسم شناخته شده‌است. در این روش رفتارهای مثبت کودک به واسطه‌ی پاداش‌ها تقویت و رفتارهای منفی او کاهش می‌یابد. همچنین با استفاده از روش‌های زنجیره سازی و شکل دهی رفتار می‌توان مهارت‌ها و توانایی‌های جدیدی را در کودک مبتلا به وجود آورد.

 

برخی دیگر از روش‌های رفتار درمانی

از انواع روش‌های درمانی رفتاردرمانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. روش ارتباط با تبادل تصویر

این روش برای کودکان اوتیسمی به کار می‌رود که در زبان و گفتار اختلال دارند. به کودک آموزش داده می‌شود تا با استفاده از تصاویر، احساسات و نیازهای خود را به اطرافیان منتقل کند.

2. روش فلور تایم

در این روش بیشتر از بازی درمانی استفاده می‌کنند و به کودک مبتلا به اوتیسم کمک می‌شود تا در طی مجموعه‌ای از بازی‌های مرحله‌ای، ارتباطات خود را با دیگران بیشتر کند.

3. داستان‌های اجتماعی

داستان‌های اجتماعی به کودک کمک می‌کند تا یاد بگیرد چگونه احساسات و منظور دیگران را درک کند. از طریق گوش کردن به این داستان‌ها می‌فهمد چه جواب یا عکس العملی مناسب است.

4. درک مجموعه حواس

این روش باعث می‌شود تا کودک دارای اوتیسم بیشتر از حواس پنج گانه‌ی خود بهره ببرد. برای مثال کودکی که در حس لامسه‌اش دچار مشکل است، اشیاء متفاوت با جنس‌های مختلف را لمس و با آن‌ها کار می‌کند.

 

درمان اوتیسم با موسیقی

درمان با استفاده از موسیقی یکی از روش‌های مؤثر و جدید جهت بهبود و کاهش علائم اوتیسم در کودکان است. در این نوع درمان، درمانگر از روش‌هایی مانند بداهه نوازی، خواندن شعرهای ریتمیک و گوش دادن به موسیقی تعاملات مثبتی را با کودک اوتیستیک برقرار می‌کند. از آنجایی که ناتوانی در برقراری ارتباط مشخصه‌ی اصلی اوتیسم است، درمانگر در موسیقی درمانی تلاش می‌کند تا با تمرکز بر ارتباط و به خصوص ارتباط غیرکلامی، تجربه‌‌ی هیجانات سالم را به کودک مبتلا هدیه دهد. موسیقی درمانی اغلب در روند درمان‌های شناختی رفتاری و یا گفتار درمانی توسط روانشناس و کاردرمانگر، به عنوان یک درمان کمکی انجام می‌شود.

 

بازی درمانی از روش‌های مؤثر در درمان اوتیسم

بازی درمانی از جمله مؤثرترین روش‌ها برای درمان انواع اختلالات کودکان به شمار می‌رود و درمانگران آن را به شدت توصیه می‌کنند. هدف از بازی درمانی این است که کودک در فرآیند بازی کردن، بتواند احساسات و هیجانات مختلف را تجربه کرده و ابراز نماید. اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم نمی‌توانند احساسات دیگران را تشخیص دهند و همچنین در بروز احساسات و هیجانات خود مشکل دارند؛ بازی درمانی این امکان را به آن‌ها می‌دهد تا در فضایی شاد و بدون تنش چنین موضوعاتی را فرا بگیرند و تمرین کنند.

 

رژیم غذایی برای درمان اختلال طیف اوتیسم

اغلب بدن کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به مواد غذایی حاوی گلوتن و کازیین واکنش منفی می‌دهد. این پروتئین‌ها که در موادی همچون گندم و لبنیات وجود دارند، علائم بیماری و پرخاشگری‌های کودک را افزایش می‌دهند. رژیم غذایی بدون گلوتن و کازیین می‌تواند جهت جلوگیری از افزایش علائم مؤثر باشد. بهتر است مواد غذایی مانند گندم، محصولات حاصل از آن و لبنیات از برنامه غذایی کودک مبتلا به اوتیسم حذف شود و یا بسیار محدود باشد.

در برخی موارد گزارش شده که مهارت‌های اجتماعی و تکلم کودکان مبتلا به اوتیسم با رعایت این رژیم غذایی به میزان زیادی بهبود یافته است. مصرف مواد غذایی همچون میوه‌جات و سبزیجات تازه، قرص اُمگا سه، گوشت قرمز و سفید، ویتامین ب، ویتامین د، قرص کلسیم و آب زیاد به درمان ناهنجاری‌های ناشی از اوتیسم کمک شایانی می‌کند. شیر شتر یکی دیگر از مواردی است که به دلیل پروتیین‌های محافظ و آنزیم‌های ضد باکتریایی که دارد، تأثیر بسزایی در کاهش علائم دارد.

 

دارو درمانی

داروها جهت کاهش علائم رفتاری اختلالات طیف اوتیسم مانند تحریک پذیری، پرخاشگری، خودآزاری و رفتارهای آسیب‌زننده دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند و تأثیرات مثبتی هم دارند. علاوه بر این داروها با کاهش رفتارهای مداخله کننده به پیشرفت و اثربخشی بیشتر روش‌های رفتار درمانی مانند روش تحلیل رفتار کاربردی کمک می‌کنند. ریسپریدون اولین داروی تأیید شده در درمان اوتیسم است و در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه و خودآزاری تأثیر بسزایی دارد اما متاسفانه عوارضی همچون سرگیجه، خشکی دهان و افزایش اشتها را برای کودک به همراه دارد.

از دیگر داروهای مؤثر در بهبود علائم اوتیسم آرپیرازول است که می‌تواند بر بیش فعالی و افزایش کیفیت زندگی کودکان مبتلا به اوتیسم هم مؤثر باشد. کلوزاپین نیز از جمله داروهایی است که به میزان زیادی پرخاشگری در کودکان اوتیسم را کاهش می‌دهد اما عوارض جانبی سنگینی مانند افزایش وزن و سندروم متابولیک را به همراه دارد به همین دلیل به ندرت در میان داروهای تجویزی اختلال اوتیسم قرار می‌گیرد.

داروی بعدی هالوپریدول یا هالدول نام دارد که بیشتر جهت درمان اسکیزوفرنی، سندروم تورت و توهم مورد تجویز قرار می‌گیرد اما می‌تواند علائم بیش فعالی و نقایص اجتماعی ناشی از اوتیسم را بهبود بخشد. مصرف طولانی مدت این دارو منجر به حرکات غیر ارادی عضلات می‌شود. هیچ کدام از داروهای ذکر شده را خودسرانه و بدون مشورت پزشک به کودک اوتیستیک ندهید.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

سؤالات متداول

جدیدترین روش درمان اوتیسم کدام است؟

امروزه بیشتر از درمان‌های رفتاری مانند روش تحلیل رفتار کاربردی، روش تیچ و موسیقی درمانی و بازی درمانی برای کاهش علائم و کنترل اختلال اوتیسم بهره می‌گیرند و تمام این درمان‌ها لازم است زیر نظر مشاور کودک انجام گیرد.

درمان اوتیسم با طب سنتی چگونه است؟

طب سنتی و غذاها و داروهایی که برای درمان مطرح می‌شوند تنها مکمل روش‌های رفتاری و روانی هستند و نمی‌توان به آن‌ها تکیه کرد. از جمله مواد غذایی مؤثر در درمان اوتیسم می‌توان به گیاه جینکوبیلوبا انگور، کنگر مخلوط عسل و آویشن در آب و آب شلغم به همراه عسل اشاره کرد.

 

 

 

منبع : درمان اوتیسم

 

 

دیدن رابطه پدر و مادر

دیدن رابطه جنسی پدر و مادر چه تاثیرات روانی روی ذهن کودکان می‌گذارد؟ در این شرایط بهترین برخورد از جانب والدین چه می‌تواند باشد؟ دیدن رابطه جنسی پدر و مادر به خصوص برای بچه‌های کوچکتر که هیچ گونه درکی از موضوعات جنسی ندارند می‌تواند شوکه کننده باشد و احساسات ناخوشایند زیادی را در درون آن‌ها ایجاد نماید. احساس ترس و اضطراب از جمله رایج‌ترین واکنش‌های روانی هستند که کودکان در پی دیدن رابطه پدر و مادر خود تجربه می‌کنند. با این حال در صورتی که فرزندتان رابطه جنسی شما را مشاهده کرد یا متوجه موضوعاتی در این زمینه شد لازم است که با انجام رفتارها و توصیه‌هایی که در ادامه بیشتر درباره آن صحبت خواهیم کرد از بروز مشکلات بیشتر بپرهیزید و برای سلامت روان فرزندتان ارزش قائل شوید.

منبع : دیدن رابطه پدر و مادر 

دیدن رابطه پدر و مادر | تاثیرات روانی مشاهده رابطه جنسی پدر و مادر

دیدن رابطه جنسی پدر و مادر می‌تواند تاثیرات منفی متعددی بر ذهن کودکان داشته باشد. از همین رو متخصصان همواره بر این موضوع تاکید می‌کنند که حتی زمانی که فرزندتان بسیار کوچک است از داشتن رابطه جنسی با همسر خود در مقابل او پرهیز کنید و اجازه ندهید کودک در حریم خصوصی شما حضور داشته باشد. ما در ادامه به مهم‌ترین پیامدهای منفی دیدن رابطه پدر و مادر در دوران کودکی اشاره کرده‌ایم.

1- درگیری ذهنی با موضوعات جنسی

در اکثر موارد کودکان آنچه دیده‌اند را با والدین خود در میان نمی‌گذارند. همچنین از افکار، احساسات و سوال‌های خود صحبت نمی‌کنند. همین امر باعث می‌شود که به طور زودهنگام با موضوعات جنسی دغدغه فکری پیدا کنند. اگر آن‌ها با والدین خود راحت نباشند و آن‌ها را منابع امنی برای دریافت اطلاعات ندانند ممکن است از طریق منابع ناآگاه نظیر همسالان به دنبال کشف موضوعات جنسی بروند. والدین باید به تربیت جنسی کودکان خود اهمیت بدهند و موضوعاتی که نیاز است را در حد درک و فهم کودک با او مطرح نمایند. با این حال از دادن اطلاعات زیاد و نامتناسب با سن کودک بپرهیزید. برای شناخت بیشتر درباره تربیت جنسی کودکان کلیک کنید.

2- تجربه ترس و اضطراب

کودکان به خصوص در سنین بسیار پایین هیچ گونه درکی از موضوعات جنسی ندارند. آن‌ها در اکثر موارد هنگام دیدن رابطه پدر و مادر خود شوکه می‌شوند. در این شرایط اکثر بچه‌ها فکر می‌کنند نوعی خشونت بین پدر و مادر جریان دارد و یا برای مثال پدر به مادر آسیب می‌رساند. این موضوع احساس وحشت را در آن‌ها بر می‌انگیزد و منجر به تجربه ترس و اضطراب زیاد می‌شود. کودکان معمولا علائم اضطرابی خود را در قالب تغییرات بدنی نظیر دل درد و شب ادراری نشان می‌دهند. همچنین بروز مشکلات خواب نظیر بی‌خوابی و کابوس‌های شبانه در این شرایط تا حد زیادی رایج هستند.

3- تقلید رفتارهای جنسی

کودکانی که زیاد در معرض صحنه‌های جنسی قرار می‌گیرند ممکن است بدون اینکه میل جنسی را تجربه کنند صرفا برای تقلید عمل بزرگسالان سعی کنند با فرد دیگری این کار را امتحان کنند. در این شرایط ممکن است به بازی‌های جنسی با افرادی از جنس مخالف یا موافق خود روی بیاورند. اگر این رفتارها را در فرزند خود دیدید لازم است که بر افکار و احساسات خود مسلط شده و پیش از هرچیز از یک روانشناس کودک کمک بگیرید.

دیدن رابطه پدر و مادر | توصیه‌هایی برای والدین

اگر متوجه شدید که فرزند شما رابطه جنسی میان شما و همسرتان را دیده است بسیار اهمیت دارد که این موضوع را نادیده نگیرید یا واکنش بدی از خود نشان ندهید. برای داشتن بهترین رفتار در این شرایط در نظر گرفتن توصیه‌های زیر می‌تواند تا حد زیادی کمک کننده باشد.

1- به کودک بگویید که پاسخگوی سوالات او هستید 

بسیار اهمیت دارد که فرزند شما آموزش ها و اطلاعات جنسی خود را از چه منبعی دریافت کند. بسیاری از بچه‌ها به دلیل احساس شرم و خجالت از والدین خود این موضوعات را از دوستان خود می‌پرسند. این در حالی است که دوستان و همسالان منابع معتبر و آگاهی نیستند و می‌توانند با ارائه اطلاعات غلط منجر به تشدید اثرات منفی شوند. در نتیجه به فرزندتان اطمینان دهید که می‌تواند سوالات خود را در مورد هرگونه مسئله خصوصی با شما در میان بگذارد و شما به خاطر این سوال‌ها او را تنبیه یا سرزنش نخواهید کرد. برای آگاهی بیشتر در زمینه نحوه توضیح بچه دار شدن برای  کودکان کلیک کنید.

2- به کودک در مورد حریم خصوصی آموزش دهید

لازم است که به مرور پس از گذر کودک از دوران نوزادی او را عادت بدهید تا به طور مستقل و در فضایی جدا از اتاق خواب شما بخوابد. برای او توضیح دهید که حتی زمانی که در کنارش نیستید مراقبش هستید و هرگاه به شما احتیاج پیدا کند می‌توانید در کنارش باشید. به او آموزش دهید که اگر نیمه شب احساس ترس یا اضطراب کرد یا به هر دلیلی به شما نیاز داشت ابتدا شما را صدا زده و قبل از ورود به اتاق خوابتان در بزند. در حقیقت لازم است کودک بداند که مادر و پدر نوعی حریم خصوصی میان خود دارند و او برای وارد شدن به این حریم نیاز به کسب اجازه دارد.

3- دیدن رابطه پدر و مادر | از برخورد تند و خشن بپرهیزید

درست است که وارد شدن کودک میان رابطه جنسی ممکن است باعث برانگیختن عصبانیت در شما شود اما بسیار اهمیت دارد که بتوانید واکنش‌های خود را کنترل کرده و برخورد تند و خشنی با او نداشته باشید. در این شرایط از کودک بخواهید از اتاق بیرون برود و در اسرع وقت نزد او بروید. سعی کنید کمی کنارش باشید و اجازه دهید او با شما صحبت کرده و اگر نگرانی یا سوالی دارد با خود شما در میان بگذارد.

4- در مورد نبود ماجرای خشونت آمیز به کودک اطمینان بدهید

همان طور که گفته شد بسیاری از کودکان ممکن است فکر کنند رابطه جنسی عملی خشونت آمیز است که طی آن پدر به مادر آسیب وارد می‌کند. همین موضوع می‌تواند ترس و نگرانی زیادی را در فرزند شما ایجاد نماید. اگر می‌بینید فرزندتان ترسیده و در مورد این موضوع نگران است لازم است به او بگویید اوضاع تحت کنترل می‌باشد و در مورد نبود خشونت به او اطمینان بدهید.

5- از یک روانشناس کودک کمک بگیرید

برای اینکه بتوانید در مورد مسائل جنسی با فرزند خود صحبت کنید لازم است که آموزش‌های لازم در این زمینه را دریافت کنید. برای مثال شما نباید بیش از آنچه کودک نیاز دارد به او اطلاعات بدهید چرا که بسیاری از مسائل برای کودک قابل درک نیستند و می‌توانند منجر به سردرگمی بیشتر او شوند. از همین رو سعی کنید برای پاسخگویی درست به کودک با توجه به سن او از یک روانشناس اطلاعات کسب کرده و از او برای مدیریت بهتر اوضاع کمک بگیرید. در صورتی که دیدن رابطه پدر و مادر منجر به آسیب خاصی در فرزندتان شده باشد درمانگر می‌تواند جلسات مشاوره را به طور اختصاصی با کودک برگزار نماید. برای اطلاع از روند دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.

برای دریافت مشاوره در زمینه کودک می‌توانید در هر ساعت از روز برایمشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02166419012 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.

 

 

سوالات متداول درباره دیدن رابطه پدر و مادر

آیا دیدن رابطه پدر و مادر می‌تواند باعث بلوغ زودرس شود؟

دیدن رابطه جنسی پدر و مادر در کودکان مختلف می‌تواند آثار متفاوتی داشته باشد. برخی کودکان که تلاش می‌کنند عمل جسی بزرگسالان را تقلید کنند ممکن است با مسائلی نظیر بلوغ زودرس نیز مواجه شوند.

 

 

منبع : دیدن رابطه پدر و مادر