بیش فعالی در نوزادان نسبت به دیگر گروه‌های سنی کم‌تر مورد بررسی قرار گرفته است و افراد شناخت کم‌تری نسبت به آن دارند. متخصصان بر اساس یافته‌های جدید خود، برخی علائم در دوران نوزادی همچون بی‌قراری، گریه‌های شدید، ناتوانی در به خواب رفتن و … را نشانه‌ای از بیش فعالی می‌دانند. توصیه می‌شود والدین با اطلاع از نشانه‌های بیش فعالی، در صورت رویت این علائم در فرزند خود، سریع‌تر برای درمان اقدام کنند و از پیشروی آن در کودک جلوگیری نمایند. همینطور در ارتباط بودن با یک مشاور کودک سبب می‌شود که بتوانند از راهکارهای موثر برای ارتباط با فرزند خود استفاده کنند. در ادامه اطلاعات کامل‌تری از موضوع بیش فعالی در کودکان ارائه کرده‌ایم. برای دریافت مشاوره کودک کلیک کنید.
منبع: بیش فعالی در نوزادان
بیش فعالی در نوزادان
جالب است بدانید آکادمی اطفال آمریکا تا قبل از سال 2011 شروع بیش فعالی را از سن شش سالگی در نظر می‌گرفت که تا 12 سالگی ادامه پیدا می‌کرد. بعدها بر اساس راهنماهای تشخیصی بیشتر، این سن به 4 تا 18 سالگی تغییر پیدا کرد؛ اما امروزه مطابق تحقیقات صورت گرفته شده، علائم بیش فعالی حتی از دوران نوزادی بروز پیدا می‌کند.
نکته‌ای که وجود دارد این است که تشخیص بیش فعالی در دوران نوزادی کارآسانی نیست؛ چراکه راهنمای تشخیصی دقیقی برای آن وجود ندارد و درمان بیش فعالی در این دوران نیازمند دقت بیشتری است. برای آشنایی با نشانه های بیش فعالی کودکان کلیک کنید.
علائم بیش فعالی در نوزادان
همانطور که اشاره کردیم تشخیص علائم بیش فعالی در دوران نوزادی برای متخصصان دشوار است. در سنین بالاتر کاهش توجه، تحرک و فعالیت زیاد کودک سبب می‌شود که تشخیص بیش فعالی در او کار چندان دشواری نباشد. با این حال در ادامه به برخی علائم بیش فعالی در نوزادان اشاره کرده‌ایم :
- بی‌قراری
- ناتوانی در به خواب رفتن
- بیدار شدن‌های متوالی در طول شب
- فعالیت حرکتی بیش از حد و بیش از حد تصور مناسب رده سنی
- عدم توجه و یا دقت به محرک‌های محیطی
- بی‌قرار بودن در زمان غذا خوردن
- عدم نشستن برای بازی
- استفراغ کردن مداوم
- بی توجهی به شیر
- نداشتن اشتها
- مشکلات بلع
- پریشانی و ناراحتی در هنگام سرگرم شدن و یا لمس شدن
- بی‌حوصلگی شدید با دیگران
در صورتی که هر کدام از علائم فوق به مدت شش ماه ادامه داشته باشد، معمولا پزشکان مسئله بیش فعالی را مطرح می‌کنند. بیش فعالی از اختلالات عصبی رشدی است که در صورت شناسایی بایستی به موقع درمان شود. برای کسب اطلاعات بیشتر مقاله اختلالات عصبی رشدی را بخوانید.
بیش‌فعالی نوزاد با خلق و خوی دشوار چه تفاوتی دارد؟
برخی از کودکان از بدو تولد به عبارتی بدقلق هستند و خلق و خوی دشوار آن‌ها سبب می‌شود که به راحتی با شرایط محیطی که در آن قرار دارند، کنار نیایند.
این دسته از کودکان در زمان‌هایی که لازم است، آرام هستند و داستان‌ها، آهنگ‌ها و تصاویر کودکانه برایشان جذاب می‌باشد. همینطور آن‌ها می‌توانند ساعت‌ها با اسباب بازی‌های خود بازی کنند و یا به فعالیت‌هایی همچون پازل، لگو و … علاقه‌مند می‌باشند.
کودکانی که دچار بیش فعالی و یا نقص توجه هستند، نمی‌توانند به راحتی بازی کنند و دائما ناآرام و بی‌قرار هستند. بنابراین والدین در ابتدا باید تفاوت بیش فعالی را با داشتن خلق و خوی دشوار تشخیص دهند.
عوامل ایجاد بیش فعالی در نوزاد
در ایجاد اختلال بیش فعالی در نوزادان عوامل بسیاری تاثیرگذار است که در ادامه به آن‌ها اشاره کرده‌ایم:
- مصرف الکل، سیگار و مواد مخدر در دوران بارداری
- مواجه شدن با سم و یا سموم خاص در دوران بارداری
- تولد نوزاد در شرایط زایمان زودرس و یا وزن کم
- ایجاد مشکل در سیستم عصبی مرکزی در دوره‌های حساس رشدی
- داشتن سابقه خانوادگی در مورد اختلال بیش فعالی
در صورتی که به هر دلیل نوزاد شما دچار اختلال بیش فعالی است، در نظر داشته باشید که درمان او با آموزش‌های خاص و ویژه‌ای امکان‌پذیر است، بنابراین حتما به مراکز تخصصی مراجعه کنید.
تشخیص نادرست بیش فعالی
همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم، تشخیص بیش فعالی در دوران نوزادی کار سختی است؛ دلیل این موضوع نیز این است که نشانه‌های بیش فعالی می‌تواند والدین و متخصصان را به اشتباه بیاندازد.
به طور مثال علائم بیش فعالی در نوزادان با علائم مشکلاتی همچون سابقه ضربه به سر در کودک، وجود اختلالات مرتبط با صرع و تشنج، مشکلات تیروئید و ناتوانی‌های بینایی و شنوایی مشابه می‌باشد.
بنابراین تشخیص و درمان بیش فعالی در نوزادان بسیار حساس است و بهتر است برای اینکار به یک متخصص اطفال با تجربه مراجعه کنید و در تمامی مراحل درمان و معاینات پزشکی با او همکاری کنید تا شناسایی مشکل فرزندتان به درستی انجام شود.
درمان بیش فعالی در نوزادان
متاسفانه تاکنون راهنمای دقیقی برای درمان بیش فعالی در کودکان زیر چهار سال به وجود نیامده است. از سویی دیگر مصرف داروها نیز در این سنین با محدودیت‌های بیشتری همراه است و نیازمند دقت و احتیاط می‌باشد.
از مهم‌ترین موضوعاتی که در زمینه درمان بیش فعالی در دوران نوزادی و سنین کم وجود دارد، این است که والدین آموزش‌های لازم را در این زمینه از متخصصان دریافت کنند. در واقع پدر و مادر باید بتوانند مشکلات فرزند خود را درک کنند تا تعامل بهتری را با او داشته باشند.
معمولا متخصصان پس از سن چهار سالگی از روش‌های درمانی دیگری همچون رفتار درمانی و درمان‌های دارویی استفاده می‌کنند. لازم است به این نکته نیز اشاره کنیم که دریافت درمان دارویی نیز در وهله دوم انجام می‌شود و در ابتدا پزشک سعی می‌کند از طریق روش‌های غیرداویی این مشکل را در کودک برطرف سازد. برای آشنایی با روش های درمان بیش فعالی کودکان کلیک کنید.
بنابراین اگر احساس می‌کنید فرزند شما دچار اختلال بیش فعالی است، ابتدا با یک روانشناس کودک این موضوع را در میان بگذارید و روند درمان را با او پیش ببرید. در صورتی که نشانه‌های بیش فعالی در کودک شما از بین نرود، باید برای دریافت درمان‌های دارویی به یک روانپزشک مراجعه کنید. به عقیده پزشکان و بر اساس آمار، دریافت هر دو روش درمان دارویی و رفتار درمانی به صورت همزمان نتیجه موثرتری دارد و درمان با سرعت بیشتری انجام می‌شود. برای اشنایی بیشتر با نحوه برقراری ارتباط با کودکان استثنایی کلیک کنید.
برای دریافت مشاوره در زمینه بیش فعالی در نوزادان بیش فعال میتوانید در هر زمان از روز برای مشاوره تلفنی با برترین متخصصان در کلینیک تخصصی کودک نی نی مایند از طریق شماره 02191002360 تماس بگیرید.
سؤالات متداول
آیا بیش فعالی برای کودک خطر آفرین است؟
بیش فعالی از اختلالات رشدی می‌باشد که در صورت عدم درمان سبب بروز مشکلات مختلفی برای کودک، همچون اختلالات یادگیری، مشکلات تحصیلی و … می‌شود. ادامه‌دار شدن بیش فعالی تا سنین نوجوانی نیز سبب می‌شود که فرد به سمت رفتارهای ضداجتماعی کشیده شود و میزان ناسازگاری او با محیط کاهش پیدا کند. بنابراین از موضوعات مهم پس از شناسایی بیش فعالی، دریافت درمان موثر است.
منبع: بیش فعالی در نوزادان
- ۰۰/۱۲/۲۸