شاید برای‌تان عجیب باشد اما بی توجهی به فرزندان از نمونه‌های کودک‌آزاری به‌حساب می‌آید. این بی‌توجهی اغلب از سوی مهم‌ترین افراد زندگی کودک، یعنی والدین او مورد اهمیت قرار می‌گیرد و در چنین شرایطی نتیجه بسیار زیان‌آوری بر سلامت جسمی و روانی فرزند می‌گذارد. آشنایی با نشانه‌های کودکی که مورد بی‌توجهی قرارگرفته و برخی رفتارهای والدین که جزو این نوع کودک‌آزاری محسوب می‌شوند، می‌تواند در شناسایی و کمک به بهبود وضع این خانواده‌ها کمک شایانی کند. به دلیل اهمیت بالای نیاز به مورد توجه قرار گرفتن کودکان در هر خانه‌ای شاید لازم باشد، این مفاهیم در مدارس و سایر مجامع آموزش داده شود. در ادامه توصیف کاملی از این رفتار و پیامدهای آن آورده‌ایم. در صورتی که این مساله در خانه‌تان وجود دارد، حتما از خدمات مشاوره خانواده استفاده نمایید.
منبع : بی توجهی به فرزندان
منظور از بی توجهی به فرزند چیست ؟
یکی از عوامل تهدیدکننده سلامت جسمی و روانی کودکان ناشی از بی توجهی و نادیده گرفتن آن‌ها توسط والدین یا سرپرستان‌شان است. این موضوع یکی از موارد کودک‌آزاری به‌حساب می‌آید و می‌تواند زندگی حال و آینده کودک را به‌شدت تحت تأثیر قرار دهد. البته باید توجه کرد که بی‌توجهی به فرزندان با نادیده گرفتن رفتارهای نامناسب آن‌ها تفاوت دارد.
بی توجهی به فرزند به‌صورت ناتوانی والدین یا سرپرست برای فراهم کردن نیازهای ضروری کودک برای رشد مناسب و به هنجار او تعریف می‌شود. ازجمله مواردی که در این تعریف به آن‌ها اشاره می‌شود به شرح زیر است: بی‌توجهی نسبت به نیاز به غذا و خورد و خوراک کودک، تأمین خانه و سرپناه امن، لباس و پوشاک مناسب، تأمین نیازهای مراقبتی و پزشکی در صورت لزوم و همچنین اهمیت دادن به سلامت روانی و روحی کودک. پیشنهاد می‌شود مقاله والدین سمی را بخوانید.
نشانه های بی توجهی به فرزندان
غالباً معلمان یا همسایه‌ها اولین کسانی هستند که از نشانه‌های کودک در اثر اهمال کاری یا بی توجهی پی می‌برند. لاغر بودن و ضعف جسمانی افراطی، بی‌نظم بودن رفت‌وآمد‌های کودک به مدرسه و پرسه زدن بی هدف کودک در بیرون خانه ممکن است از نشانه های بی توجهی به فرزندان توسط والدین باشد. ازجمله نشانه‌های قابل‌ذکر دیگر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- غیبت‌های مکرر در مدرسه
- عدم نظافت شخصی مناسب در کودک
- عدم حضور کسی در خانه به‌منظور مراقبت از کودک
- دزدیدن و یا درخواست غذا یا پول
- مصرف مواد مخدر یا الکل
- عدم پوشیدن لباس‌های تمیز و متناسب با شرایط آب و هوایی متفاوت
- عدم رعایت بهداشت مانند سلامت دندان‌ها و ضعیفی چشم
درصورتی‌که با چنین نشانه‌هایی در کودک به‌طور مکرر مواجه شدید، بهتر است بااطلاع رسانی به مسئولین و مددجویان، وظیفه خود را در قبال بهبود وضع کودک انجام دهید. برای آشنایی با نحوه برخورد با والدین خودشیفته کلیک کنید.
انواع بی توجهی به فرزندان
بی توجهی به کودکان می‌تواند در جنبه‌های مختلفی از زندگی او رخ دهد. ازجمله شایع‌ترین موارد بی‌توجهی به‌طورکلی عبارت‌اند از:
نامناسب بودن نظارت کودک
تنها گذاشتن کودک در خانه توسط سرپرستان؛ درحالی‌که کودک هنوز به سنی نرسیده است که توانایی مراقبت از خود را داشته باشد. تأمین نکردن نیاز به امنیت کودک و بی توجهی به فرزند در شرایط خطرناک و تهدیدکننده او.
بی‌توجهی روحی و روانی
قرار داشتن کودک در دعواهای خانوادگی شدید، پشتیبانی نکردن از کودک ازنظر هیجانی و احساسی، فراهم کردن زمینه برای جهت‌گیری کودک به سمت مصرف مواد مخدر.
بی‌توجهی مادی
برآورده نکردن نیاز کودک به خوراک، پوشاک، بهداشت، خانه و امنیت. حتی در برخی موارد رها کردن کودک.
بی توجهی به مسائل آموزشی فرزندان
عدم ثبت‌نام کودک در مدرسه، توجه نکردن به نیازهای آموزشی کودک، نادیده گرفتن و اهمیت ندادن به غیبت‌های مکرر فرزند از در مدرسه.
بی توجهی به مراقبت‌های پزشکی فرزندان
بی‌توجهی به مسائل بهداشتی و مراقبتی کودک، عدم تأمین نیازهای دارویی و پزشکی کودک در مواقع لزوم یا تأخیر در برآورده کردن آن‌ها. در صورتی که نمی‌خواهید به هیچ عنوان فرزندتان دچار مشکلات اینچنینی شود، حتما مشاوره کودک دریافت نمایید.
عوارض و عواقب بی توجهی به فرزندان
تأثیرات بی توجهی یا کم‌توجهی به کودک اغلب بسیار عمیق و طولانی‌مدت هستند. حتی درصورتی‌که کودک بتواند از این شرایط نجات یابد نیز معمولاً به زمان نسبتاً زیادی نیاز دارد تا اثراتی که بی توجهی‌ها روی شخصیت و عادات او داشته، بهبود یابد.
ازجمله مشکلاتی که ناشی از بی‌توجهی به فرزندان به‌حساب می‌آید، به شرح زیر است:
- سوءتغذیه و ضعف جسمی
- تأثیرات مخرب روی نحوه عملکرد مناسب مغز
- بروز بیماری‌ها و اختلالات جسمی و روانی مختلف
- ناتوانی کودک در برقراری ارتباطات اجتماعی مناسب
- عدم اعتمادبه‌نفس یا اعتماد به دیگران
- خطر خودکشی در نوجوانی یا بزرگ‌سالی
رفتارهای غلط و تأثیرگذار والدین در برخورد با فرزندان
عدم ابراز محبت و عشق به فرزند
برای آنکه شخصیت فرد به‌درستی شکل بگیرد، باید در کودکی به‌قدر کافی از سوی والدین خود عشق و محبت دریافت کرده باشد. درصورتی‌که چنین مهمی در تربیت کودک مورد بی‌توجهی قرار گیرد، کودک راه‌های ابراز علاقه را هرگز به‌درستی یاد نمی‌گیرد، عزت‌نفس او بسیار شکننده خواهد شد و احتمال بروز برخی مشکلات روانی در وی افزایش می‌یابد.
برخی والدین سعی می‌کنند کمبودهای عاطفی خود را با فرزندانشان رفع کنند. در این حالت نیازهای کودک را در نظر نگرفته و محبت و عشقی که به کودک دارند مشروط به حالت روحی و نوسانی خودشان است. چنین مواردی، ضربه‌های روانی و شخصیتی بسیار عمیقی به کودک وارد می‌کند.
انتظارات بیش‌ازحد توان کودک
فرزندان همواره تمام تلاش خود را می‌کنند تا خواسته‌های والدین‌شان را برآورده کنند. ازنظر آن‌ها والدین‌شان مهم‌ترین افراد جهان هستند؛ بنابراین درصورتی‌که پدر و مادر بدون توجه به توان کودک توقعات زیاد خود را بر او تحمیل کنند، به‌مرور فرزند زیر بار آن‌ها خواهد شکست. در هنگام شکست خوردن نیز کودک به‌راحتی افسرده و دلسرد می‌شود و درنتیجه توانایی لذت بردن از زندگی را به‌تدریج از دست می‌دهد.
بی‌توجهی به نیاز به استقلال فرزند
به‌مرور و با افزایش سن فرزند، نیاز او به استقلال و گرفتن برخی تصمیمات برای خود بیشتر می‌شود. درصورتی‌که اجازه این کار توسط والدین به کودک داده نشود، قدرت تصمیم‌گیری به‌خوبی در او شکل نمی‌گیرد. درنتیجه، در بزرگ‌سالی نیز همواره نیازمند تصمیم‌گیری فرد دیگران خواهد بود.
در صورتی که نمی‌دانید چگونه با فرزند خود رفتار کنید، حتما مقاله آموزش پدر و مادر را بخوانید.
برای دریافت مشاوره در زمینه کودک میتوانید در هر ساعت از روز برای مشاوره تلفنی کودک از طریق شماره 02191002360 با برترین متخصصان کلینیک تخصصی نی نی مایند تماس حاصل نمایید.
منبع : بی توجهی به فرزندان
- ۰۰/۱۱/۲۰